3 Δεκέμβρη 2016 : Πολιτική εκδήλωση (προβολή και συζήτηση) με θέμα “ΝΟΕΜΒΡΗΣ ’73 – ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ’08 : Ο τρόμος των εξουσιαστών μπροστά στις κοινωνικές εξεγέρσεις είναι παντοτινός.”
Το Σάββατο 3 Δεκέμβρη στις 19:00′ στο χώρο της Κατάληψης ΤΕΡΜΙΤΑ (live-άδικο) θα πραγματοποιηθεί πολιτική εκδήλωση με θέμα “ΝΟΕΜΒΡΗΣ ’73 – ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ’08 : Ο τρόμος των εξουσιαστών μπροστά στις κοινωνικές εξεγέρσεις είναι παντοτινός“. Η εκδήλωση θα ξεκινήσει με εισήγηση και την προβολή δύο μικρού μήκους ταινιών, η πρώτη για τον Νοέμβρη του ’73 και η δεύτερη για τον Δεκέμβρη του ’08 (“Έφοδος στον ουρανό” απο την Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Άνω Πόλης). Θα ακολουθήσει συζήτηση.
Κατάληψη ΤΕΡΜΙΤΑ : Λαχανά με Αλμυρού, είσοδος απο Λαχανά (Τ.Ε.Μ.).
Στις 4 τα ξημερώματα της 20ης Νοέμβρη του 1936 σταμάτησε να χτυπά η καρδιά του Buenaventura Durruti. Είχε τραυματιστεί θανάσιμα την προηγούμενη μέρα, το μεσημέρι, στην πρώτη γραμμή του μετώπου της Μαδρίτης. Η καταγραφή της περιουσίας του, όταν χάθηκε από μια (πιθανώς όχι και τελείως αδέσποτη) σφαίρα, που τον χτύπησε πισώπλατα, είναι ενδεικτική της ζωής του : «δύο αλλαξιές, δύο πιστόλια, ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου κι ένα ζευγάρι κιάλια». Αδιάφθορος, ακτιβιστής, βαθύτατα ηθικός, γενναίος, ικανός να εμπνεύσει, με γέλιο και βλέμμα μικρού παιδιού, ο Buenaventura Durruti υπήρξε η προσωποποίηση της επαναστατικής ακεραιότητας, πολύ πριν τον Che. Κι ένα ίνδαλμα για δεκάδες παιδιά της εποχής και όχι μόνο εκείνης της εποχής… Ήταν ένα γνήσιο τέκνο του 20ου αιώνα. Με όλη τη βία, τη φρίκη, το αίμα που τον έπνιξε, αυτός ο αιώνας που έφυγε είχε ένα χαρακτηριστικό μοναδικό: ήταν ο πρώτος στον οποίο ακούστηκαν δυνατά και καθαρά οι φωνές των λαών, ο πρώτος στον οποίο οι προλετάριοι είχαν φωνή και τη δύναμη να αγωνιστούν για μια αταξική κοινωνία. 
Αξιολογώντας τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες της περιόδου και επιθυμώντας να συμβάλλουμε με τις δυνάμεις που διαθέτουμε, τόσο στον περαιτέρω θεωρητικό προβληματισμό και πολιτική συγκρότηση των ενεργών υποκειμένων του αντικρατικού-αντικαπιταλιστικού αγώνα, όσο και στην ευρύτερη διάδοση των αναρχικών/απελευθερωτικών αξιών σε τοπικό επίπεδο, οργανώσαμε το προηγούμενο διάστημα και θέτουμε πλέον σε λειτουργία, κινητό 
Με αφορμή την επέτειο της 17ης Νοέμβρη, στις 15 και 16/11 αναρτήθηκαν τρία μεγάλα πανό, σε κτίρια της “Παν/μιο Θεσσαλίας Α.Ε.”, εσωτερικά και εξωτερικά του “Θόλου” και εξωτερικά της Αρχιτεκτονικής (χώρος αμφιθεάτρου).
Στις 16/11 έγινε παρέμβαση στις πολυτεχνικές σχολές του Βόλου, με μοίρασμα του κειμένου μας που αφορά τα real-estate σχέδια της “Παν/μιο Θεσσαλίας Α.Ε.”, σχέδια καταστολής και καταστροφής της Κατάληψης “Τερμίτα”. Το ίδιο κείμενο μοιράστηκε σε διαδοχικές παρεμβάσεις και στο φοιτητικό εστιατόριο στις 13/11 και θα συνεχίσουμε να το μοιράζουμε και τις επόμενες μέρες, σε διαδοχικές παρεμβάσεις μας στις πανεπιστημιακές και πολυτεχνικές σχολές. 
Το πανεπιστήμιο αποτελεί τον ανώτατο κύκλο της αστικής εκπαίδευσης αποτελεί το υψηλότερο επίπεδο εμπέδωσης τόσο της κυρίαρχης ιδεολογίας όσο και της ιεραρχικής κοινωνικής οργάνωσης. Ένα τμήμα της μαθητικής νεολαίας που συνειδητά ή ασυνείδητα ενσωματώνει την ιδεολογική προπαγάνδα της βασικής κρατικής «παιδείας», καταφέρνει να περάσει αυτή την μαγική πόρτα, μέσα από μια δήθεν αντικειμενικοποιημένη διαδικασία φίλτρων (παπαγαλία κρατικών βιβλίων, φροντιστήρια, πανελλαδικές εξετάσεις κλπ). Την περνάει μέσα από μια οικονομικά εξαντλητική και ψυχοφθόρα διαδικασία πειθάρχησης, μια διαδικασία με ξεκάθαρα κυριαρχικό περιεχόμενο και ταξικά κριτήρια διαλογής των «κατάλληλων», αναζητώντας μέσα σε πανεπιστήμια και πολυτεχνεία, τα τεκμήρια (εξειδικευμένες θεωρητικές/τεχνικές γνώσεις και πτυχία) που θα της επιτρέψουν (?) να βρεί μέσα στην δυστοπία της μαζικής ανεργίας, μια σταθερή δουλειά χωρίς επισφάλεια, μια δουλειά με καλύτερες αμοιβές από τους μισθούς Κίνας που έχουν εδραιωθεί στον εργασιακό μεσαίωνα της εποχής των μνημονίων.