ΛΕΥΤΕΡΙΑ στον αναρχικό κομμουνιστή Τάσο Θεοφίλου

Ο πολιτικός κρατούμενος Τάσος Θεοφίλου αντιμετωπίζει για μια ακόμη φορά, την μεθόδευση εξόντωσής του από τους δικαστικούς και αστυνομικούς μηχανισμούς του κράτους. Αντιμετωπίζει για δεύτερη φορά μια κακοστημένη σκευωρία που στόχο έχει να τον εξοντώσει ηθικά και πολιτικά, στερώντας του την ελευθερία. Στο εφετείο της υπόθεσης δίωξής του, ο σύντροφος αντιμετωπίζει το ίδιο κατασκευασμένο κατηγορητήριο, το ίδιο κατηγορητήριο που κατέρρευσε στη πρωτόδικη ακροαματική διαδικασία. Ένα κατηγορητήριο θεμελιωμένο πάνω στην ρευστή άμμο των προκατασκευασμένων σεναρίων στοχοποίησής του από την γνωστή βιομηχανία παραγωγής πολιτικών διώξεων, την «αντι»-τρομοκρατική «υπηρεσία» του κράτους. Η πολιτική τοποθέτηση του συντρόφου δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας : “Δεν έχω διαπράξει τα αδικήματα για τα οποία κατηγορούμαι. Διέπραξα όμως το αδίκημα που περικλείει όλα τα αδικήματα. Είμαι αναρχικός. Στον ταξικό πόλεμο πήρα θέση με τους αποκλεισμένους και τους αδικημένους, με τους κυνηγημένους και με τους κολασμένους, με τους φτωχούς, με τους αδύνατους και τους καταπιεσμένους.” Διαβάστε περισσότερα

25 Μάη 2017 / Εκδήλωση – συζήτηση του ελευθεριακού φοιτητικού σχήματος “Ανθός” : Ο σεξισμός στο πανεπιστήμιο.

Από τα πρώτα χρόνια της οικογενειακής εκπαίδευσης και πειθάρχησης τα παιδιά εμπεδώνουν τους έμφυλους ρόλους και διακρίσεις. Περνώντας στην φάση της δημόσιας ή ιδιωτικής εκπαίδευσης τα παιδιά συνεχίζουν να αφομοιώνουν σταδιακά και μεθοδευμένα τα ίδια σεξιστικά πρότυπα μέσα από την επιμελώς καλλιεργημένη αναπαραγωγή της πατριαρχικής αφήγησης που διαπνέει κάθε κοινωνική δομή. Από το σχολείο ήδη εμφανίζεται η αυθεντία του καθηγητή αλλά στο πανεπιστήμιο γίνεται ακόμη πιο έντονο. Από τα πρώτα μαθήματα είναι φανερό πως ο καθηγητής έχει παραπάνω προνόμια από όσα φανταζόσουν και σε κάθε επίπεδο. Και αυτοί που εκμεταλλεύονται την εξουσία τους ως προνόμιο αποτελούν πλειοψηφία. Καλλιεργείται ασυνείδητα και μεθοδευμένα η ανοχή στην στάση και συμπεριφορά του καθηγητή σε ένα σκεπτικό που υποδεικνύει ως συμβουλή “μην του πας κόντρα γιατί θα χρωστάς το μάθημα για πάντα και δεν θα πάρεις ποτέ πτυχίο”. Έτσι τα σεξιστικά σχόλια και αστεία εντός του μαθήματος που αναπαράγουν τόσο τις έμφυλες διακρίσεις όσο και την κουλτούρα του βιασμού, την ομοφοβία, την τρανσφοβία, τον μισογυνισμό, όπως και πολλές ακόμη μορφές ρατσισμού, μένουν αναπάντητα ενώ παράλληλα κερδίζουν σε προπαγάνδα εναντίον μας. Σε περιστατικά καταγγελίας περιστατικών σεξιστικών επιθέσεων από μάτσο καθηγητές, πρώτα στοχοποιείται το άτομο που καταγγέλει το βίωμα του, ενώ ο καθηγητής λόγω θέσης μένει σε ένα ανομολόγητο απυρόβλητο σε επίπεδο πανεπιστημίου τόσο από ακαδημαϊκούς όσο και από φοιτητ.ρι.ες. Διαβάστε περισσότερα

Μάης-Ιούνης 2017 : Μας “προσφέρουν” απλόχερα τον θάνατο…

«Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο. Μπορείς να τον μαχαιρώσεις στην κοιλιά, να του αρπάξεις το ψωμί απ’ το στόμα, να μην τον γιατρέψεις από την ασθένεια που πάσχει, να τον βάλεις σε μια άθλια κατοικία, να τον εξοντώσεις βάζοντάς τον να δουλεύει μέχρι θανάτου, να τον οδηγήσεις στην αυτοκτονία, να τον στείλεις στον πόλεμο. Λίγοι μόνο απ’ αυτούς τους τρόπους είναι απαγορευμένοι στο κράτος μας.»     Bertold Brecht

Όσοι και όσες εξακολουθούν να φαντασιώνονται ότι αναθέτοντας την ζωή τους σε κάποιον αυτόκλητο πολιτικό σωτήρα, σε κάποια «νέα αριστερή ελπίδα», σε φασίστες δολοφόνους, σε οποιοδήποτε «νέο» ή παλιό πολιτικό μόρφωμα που πλασάρεται σαν προϊόν σουπερ μάρκετ, απλά χαρίζουν τη ζωή τους στα χέρια των κυρίαρχων. Τίποτα δεν κερδήθηκε αναθέτοντας την ζωή μας σε σωτήρες, τίποτα δεν αποκτήθηκε με μια απλωμένη παλάμη. Η υπόθεση υπεράσπισης των ζωών μας, η υπεράσπιση των κοινών μας συμφερόντων είναι δική μας αποκλειστικά υπόθεση. Είναι κάτι πολύ παραπάνω από εκδίκηση για τους νεκρούς της τάξης μας. Είναι κάτι πολύ παραπάνω από υπεράσπιση της δικής μας ζωής. Είναι κάτι πολύ παραπάνω από το να γίνει πιο “ανθρώπινη” η καθημερινότητα μας, μόνο εδώ, μόνο σήμερα. Διαβάστε περισσότερα

14 Μάη 2017 στη Κατάληψη ΤΕΡΜΙΤΑ : Πολιτικό Καφενείο & προβολή για τον Μάη του ’68

Ο Μάης του ’68 είναι η πολιτικοκοινωνική αναταραχή που ξέσπασε στη Γαλλία ως αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων των μαθητών και φοιτητών, οι οποίες επεκτάθηκαν με γενική απεργία των εργατών και τελικά οδήγησαν σε πολιτική και κοινωνική κρίση. Μια κρίση που πήρε διαστάσεις ρήξης και οδήγησε στη διάλυση της γαλλικής εθνοσυνέλευσης και την προκήρυξη εκλογών από τον τότε πρόεδρο Σαρλ Ντε Γκωλ. Μέσα απο την προβολή ενός ιστορικού ντοκυμαντέρ θα πάρουμε μια μικρή γεύση απο τις μεγάλες του νύχτες και τα μικρά του ξημερώματα… Για κάποιες/ους ο Μάης του ’68 ήταν υποφερτός για άλλους/ες ανυπόφορος. Σήμερα 49χρόνια μετά η ιστορία επαναλαμβάνεται όχι σαν φάρσα αλλά σαν τραγωδία. Διαβάστε περισσότερα