Μήνας: Ιούλιος 2017

Μία αναρχική κριτική στον “αντι-ιμπεριαλισμό” (από πρωτοβουλία φυλακισμένων αναρχικών)

Για να είμαστε αιχμηροί και έτοιμοι για την κοινωνική επανάσταση που οραματιζόμαστε σαν αναρχικοί, πρέπει να αναλύουμε την εποχή μας και να μην προσκολλόμαστε δογματικά στο παρελθόν, όσο πλούσιο και αν είναι αυτό. Από την άλλη όμως, είμαστε υποχρεωμένοι, αν θέλουμε να είμαστε σοβαρή απειλή, να μελετάμε, να αξιοποιούμε και να χρησιμοποιούμε τα συμπεράσματα από τη δράση του κινήματος όποια εποχή και αν συνέβη αυτή. Και επιπλέον οφείλουμε να εμπλουτίζουμε τα συμπεράσματά μας με επίκαιρα βιώματα και να τα γειώνουμε στη σύγχρονη πραγματικότητα.

Μέσω αυτού του κειμένου επιθυμούμε να καταδείξουμε το αντεπαναστατικό αδιέξοδο της συστράτευσης επαναστατικών κομματιών με (δια)κρατικούς άξονες συμφερόντων και να προωθήσουμε μία αναρχική πολεμική στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, δηλαδή συνολικά στο κρατικο-καπιταλιστικό σύμπλεγμα. Διαβάστε περισσότερα

Για τις ρατσιστικές επιθέσεις στο Μενίδι εναντίον των ρομά (απο Menidi Antifa Zone)

Ο βασικός τρόπος ύπαρξης και συνέχισης του κράτους είναι η διατήρηση και η συνέχιση του παρακράτους του. 

Αυτός είναι ο λόγος που κάθε μεγαλούπολη στον χάρτη έχει και τις σκοτεινές γωνιές της. Υπάρχει συνήθως μια γωνιά που το κράτος  θα πετάξει εκεί όλες τις αντιθέσεις αυτού του κόσμου. Θα προχειροστοιβάξει με ευκολία εκεί τις χωματερές, τα εργοστάσια, τα ναρκωτικά, τα όπλα, την ανέχεια, την παραβατικότητα. Γενικά όλη τη σαπίλα, ώστε να είναι λαμπερός ο υπόλοιπος χάρτης. Είναι εύκολο, και συμφέρει. Ο κόσμος εδώ δε μιλάει, τα αντέχει όλα, και τα ξεχνάει. Κάπου μεταξύ τηλεόρασης και μεροκάματου.  Όσοι και όσες, όμως, κυκλοφορούμε στους δρόμους αυτού του τόπου είμαστε ένα καζάνι που βράζει. Έχουμε μάθει να κλείνουμε τα μάτια μας όταν βλέπουμε τοξικοεξαρτημένους να αργοπεθαίνουν στις σκάλες των σπιτιών μας, να αλλάζουμε δρόμο  και να κάνουμε μικρούς κύκλους προκειμένου να αποφύγουμε ατυχείς συναντήσεις, να ακούμε ”μπαμ” και να σκεφτόμαστε, ή εξάτμιση είναι ή τουφεκιά. Για να ξεχειλίσει αυτό το καζάνι χρειαζόταν μια αφορμή. Και δόθηκε. Με τον πιο τραγικό τρόπο. Με το θάνατο ενός παιδιού. Διαβάστε περισσότερα