“Στο σύνολό της η «εθνική» αφήγηση αναφέρεται σε μια τυποποιημένη γλώσσα, μια κυρίαρχη θρησκεία, μια ενιαία αφήγηση της ιστορίας, ένα λαό. Ο εθνικισμός – πατριωτισμός είναι αναπόσπαστο δομικό στοιχείο της πολιτικής μετάβασης της κυριαρχίας στη μορφή των σύγχρονων αστικών κρατών. Είναι το βασικό ιδεολογικό εργαλείο αναπαραγωγής του κρατικού μηχανισμού για την επιδιωκόμενη διαταξική – «εθνική» ενότητα του κοινωνικού σώματος εντός συνόρων. Η υποταγή και ο φόβος, η ιεραρχία και η πίστη στην φαντασιακή κοινότητα του «έθνους», καλλιεργούνται από νωρίς, αρχικά μέσα στην οικογένεια και στη συνέχεια με μεθοδικότητα από κρατικούς υπαλλήλους στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στο στρατό. Ιδιαίτερο και βαρύνοντα ρόλο στην ενστάλαξη του εθνικιστικού – πατριωτικού δηλητηρίου στις συνειδήσεις των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, έπαιζε και παίζει, τόσο ο εκκλησιαστικός μηχανισμός της θρησκείας που προπαγανδίζει τα πατριαρχικά του δόγματα, όσο και τα ελεγχόμενα από το κεφάλαιο Μ.Μ.Ε. Ο καλλιεργούμενος εθνικισμός ωθεί τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα μακριά από την ταξική αλληλεγγύη, διαμορφώνοντας συνθήκες πολυδιάσπασης και εχθρότητας στο εσωτερικό τους, με ψευδείς «εθνικούς», γλωσσικούς, θρησκευτικούς και «φυλετικούς» διαχωρισμούς.“ Διαβάστε περισσότερα