Συντάκτης: radical-library

«Τα κράτη με όλους τους ιδεολογικούς και κατασταλτικούς τους μηχανισμούς, οι θεσμοί με όλες τις διαμεσολαβήσεις τους, οι ακαδημίες με όλη την επιστημοσύνη τους, οι θρησκείες με όλη τη μεταφυσική τους, η πατριαρχία με όλη την κανονικότητά της, όπως και κάθε άλλη πτυχή του εξουσιαστικού συρφετού που διαφεντεύει τις ζωές μας συμφωνούν: καθένα εξ αυτών αποτελεί την βαθιά έκφραση του εκάστοτε εθνικού πεπρωμένου. Ενός πεπρωμένου τόσο μοντέρνου και τόσο επινοημένου που για να επιβληθεί στην ιστορία ως “προαιώνιο” και “αληθινό” μακέλεψε μέσα σε δύο αιώνες σχεδόν κάθε γωνιά του πλανήτη, κατακερματίζοντας τον κόσμο σε επιμέρους έθνη και προσφέροντας στην ανθρωπότητα τα πιο απάνθρωπα ανδραγαθήματά της.

Τα έθνη γεννιούνται κατά την ιστορική μετάβαση από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό. Η όποια «επαναστατική» τους αφετηρία δεν αφορά σε τίποτα άλλο από τη μετάβαση της κυριαρχίας και των εξουσιαστικών σχέσεων από το πλαίσιο των θεοκρατικών αυτοκρατοριών σε αυτό των σύγχρονων κρατών. Γι’ αυτό και από την πρώτη στιγμή της θεμελίωσής τους ως πολιτικές οντότητες (μόλις πριν από δυόμιση αιώνες) ανοίγουν ένα νέο κύκλο υποταγής, εκμετάλλευσης, εξανδραποδισμού και στρατιωτικοποίησης των «από κάτω». Τα εθνικά ιδεώδη (ανα)παράγουν και θεσμίζουν τις ταξικές, φυλετικές, έμφυλες ή πολιτισμικές ιεραρχίες (αστική τάξη, λευκή ανωτερότητα, αρρενωπότητα, θρησκεία, αρτιμέλεια κτλ) υπονομεύοντας την όξυνση του κοινωνικού/ταξικού ανταγωνισμού. Ενώ η ομογενοποίηση των υπηκόων στα εθνικιστικά πρότυπα του εκάστοτε «κυρίαρχου λαού» (είτε με εκτεταμένες εθνοκαθάρσεις και εκτοπισμούς, είτε με τη βίαιη αφομοίωση των «διαφορετικών») έρχεται χέρι-χέρι με την καθυπόταξή τους στην ηγεμονία του κράτους και σε ό,τι αυτή οργανώνει και περιφρουρεί. Διαβάστε περισσότερα

“Στο σύνολό της η «εθνική» αφήγηση αναφέρεται σε μια τυποποιημένη γλώσσα, μια κυρίαρχη θρησκεία, μια ενιαία αφήγηση της ιστορίας, ένα λαό. Ο εθνικισμός – πατριωτισμός είναι αναπόσπαστο δομικό στοιχείο της πολιτικής μετάβασης της κυριαρχίας στη μορφή των σύγχρονων αστικών κρατών. Είναι το βασικό ιδεολογικό εργαλείο αναπαραγωγής του κρατικού μηχανισμού για την επιδιωκόμενη διαταξική – «εθνική» ενότητα του κοινωνικού σώματος εντός συνόρων. Η υποταγή και ο φόβος, η ιεραρχία και η πίστη στην φαντασιακή κοινότητα του «έθνους», καλλιεργούνται από νωρίς, αρχικά μέσα στην οικογένεια και στη συνέχεια με μεθοδικότητα από κρατικούς υπαλλήλους στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στο στρατό. Ιδιαίτερο και βαρύνοντα ρόλο στην ενστάλαξη του εθνικιστικού – πατριωτικού δηλητηρίου στις συνειδήσεις των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, έπαιζε και παίζει, τόσο ο  εκκλησιαστικός μηχανισμός της θρησκείας που προπαγανδίζει τα πατριαρχικά του δόγματα, όσο και τα ελεγχόμενα από το κεφάλαιο Μ.Μ.Ε. Ο καλλιεργούμενος εθνικισμός ωθεί τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα μακριά από την ταξική αλληλεγγύη, διαμορφώνοντας συνθήκες πολυδιάσπασης και εχθρότητας στο εσωτερικό τους, με ψευδείς «εθνικούς», γλωσσικούς, θρησκευτικούς και «φυλετικούς» διαχωρισμούς.“ Διαβάστε περισσότερα

Η ψηφιακή βιβλιοθήκη αποτέλεσε ένα από τα πρώτα εγχειρήματα της Αναρχικής Συλλογικότητας mⒶnifesto, με στόχευση την ανάδειξη και προπαγάνδιση της διαχρονικότητας των ελευθεριακών αξιών και της ιστορικής συνέχειας του παγκόσμιου αναρχικού κινήματος. Ξεκίνησε ως ξεχωριστή σελίδα στο blog της συλλογικότητας, οπου παρατίθονταν βιβλία, μπροσούρες και κείμενα που με βάση τις συλλογικές διαδικασίες, κρίθηκαν ως βασικό θεωρητικό υπόβαθρο που αντιστοιχούσε και αντιστοιχεί στο αξιακό και πολιτικό πλαίσιο αναφοράς της συλλογικότητας. Διαβάστε περισσότερα

Πέρασαν 23 χρόνια από τότε που οι σέρβοι φασίστες υπό τις διαταγές του Ρ. Κάραζιτς και του Μ. Μλάντιτς μαζί με τους έλληνες εθελοντές της ΕΕΦ, προχώρησαν στην σφαγή 8.000 μουσουλμάνων στην περιοχή της Σρεμπρένιτσα. Η σφαγή αυτή ήταν το αποκορύφωμα των πρακτικών εθνοκάθαρσης εις βάρος των μουσουλμάνων της Βοσνίας από τον σερβικό στρατό και τις σερβικές παραστρατιωτικές ομάδες, κατά την διάρκεια του γιουγκοσλαβικού εμφυλίου πολέμου της περιόδου 1991-95. Βιασμοί, μαζικές εκτελέσεις, στρατόπεδα εγκλεισμού, βίαιες μετακινήσεις πληθυσμών ήταν μερικά από τα μέσα που χρησιμοποίησαν οι σέρβοι στρατιώτες, προκειμένου να πραγματοποιηθεί το όνειρο του σερβικού επεκτατισμού για μια μεγάλη Σερβία, χωρίς μουσουλμάνους κι άλλες μειονότητες.

Την ίδια περίοδο στην Ελλάδα κατασκευάστηκε το ιδεολόγημα της ελληνοσερβικής φιλίας. Η ελληνοσερβική φιλία ως υλική και ηθική υποστήριξη στους σέρβους δολοφόνους από το σύνολο του εθνικού κορμού, δεξιού και αριστερού, ήταν μία από τις πιο αιματηρές πλευρές του ελληνικού εθνικισμού. Το ιδεολόγημα αυτό, χτίστηκε πάνω σε μια χρησιμοποιημένη συνταγή εθνικής συσπείρωσης, αυτή του αντιμουσουλμανισμού και της ορθοδοξίας, μαζί με μπόλικες δόσεις συνομωσιολογίας, αντιαμερικανισμού και αντιιμπεριαλιστικών ψευδαισθήσεων. Διαβάστε περισσότερα

Η 45χρονη γυναίκα βρισκόταν σε διάσταση εδώ και βδομάδες με τον κακοποιητή σύζυγο και είχε λάβει ασφαλιστικά μέτρα για να προστατεύσει την ίδια και τα 3 παιδιά της. Ο κακοποιητής εδώ και πολύ καιρό την κυνηγούσε για να την σφάξει με μαχαίρι στο δρόμο ή να την πατήσει με το αυτοκίνητό του. Η γυναίκα είχε επανειλημμένα καταγγείλει αυτές τις επιθέσεις στην αστυνομία και πάντα κατέφευγε σε γειτονικά σπίτια για να ζητήσει βοήθεια. Είχε φύγει από το σπίτι στο πρόσφατο παρελθόν με τα παιδιά, όμως ο κακοποιητής την επισκέφτηκε στον χώρο εργασίας της και δυστυχώς κατάφερε να την πείσει πως είχε μετανιώσει για τις πράξεις του. Το απόγευμα της 21^ης Μάη ο κακοποιητής της επιτέθηκε ξανά και την δολοφόνησε με 60 μαχαιριές μπροστά στα παιδιά της.

Τα ΜΜΕ έσπευσαν να προσφέρουν το κλασσικό ψυχολογικοποιημένο άλλοθι στο πατριαρχικό σίχαμα. Την περιβόητη «παθολογική ζήλια». Δεν όπλισε το χέρι του η παθολογική ζήλια όπως αναφέρουν τα ΜΜΕ ξεπλένοντας τη γυναικοκτονία. Την βία του κάθε κακοποιητή, του κάθε βιαστή και του κάθε μισογύνη δολοφόνου, την οπλίζει η πατριαρχία. Οι γυναικοκτονίες δεν είναι ατυχή περιστατικά ούτε μεμονωμένα. Τα υφιστάμενα στατιστικά δεδομένα πιστοποιούν ότι οι γυναικοκτονίες συνήθως διαπράττονται από κοντινά άτομα. Από τον σύζυγο, τον πατέρα, τον “σύντροφο”, από άντρες καθημερινούς, που αντιλαμβάνονται ως ιδιοκτησία τους το γυναικείο σώμα. Γι αυτό τιμωρούν με κακοποίηση ψυχολογική και σωματική, με βιασμό, με γυναικοκτονία, τις γυναίκες που αρνούνται την φασιστική αυτή επιβολή πάνω στα κορμιά τους. Οι συνεπείς υπερασπιστές της πατριαρχίας, πολεμούν την γυναικεία χειραφέτηση και τις αποφάσεις των γυναικών για τις ίδιες τις ζωές τους. Διαβάστε περισσότερα

Τα τελευταία 10 χρόνια, ο φόβος της συνολικής καταστροφής κρέμεται διαρκώς πάνω από τα κεφάλια μας. Η προσδοκία μικροβελτιώσεων σε κάποιο αδιευκρίνιστο μέλλον αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο πριν την πλήρη παραίτηση.

Η «ελπίδα της αριστεράς» ήρθε τελικά να συμπληρώσει το πάζλ των αλεπάλληλων κυβερνητικών σχηματισμών, εφαρμόζοντας την ίδια ακριβώς πολιτική. Η ζωή μας συνεχίζει να εξαθλιώνεται, σε μια μόνιμη πια κατάσταση προσωρινότητας, ενώ ένας επόμενος σωτήρας συνεχίζει να αναζητείται, για να αναλάβει το παρόν και το μέλλον μας.

Για την ώρα δουλεύουμε προσωρινά, ανεχόμαστε προσωρινά, επιβιώνουμε προσωρινά. Διαβάστε περισσότερα

Από την Κούβα ξεκινήσαμε αυτήν την 5η Μάη του 2018 μια νέα φάση στη διαδικασία της αυτοχειραφέτησης, με το άνοιγμα από μια ομάδα Κουβανών του ΑΒRΑ, δηλαδή του Κοινωνικού Κέντρου και Ελευθεριακής Βιβλιοθήκης. Αυτή η προσπάθεια του Alfredo López Libertarian Workshop (Ελευθεριακό Εργαστήριο Alfredo López), που είναι μια αναρχική, αντιαυταρχική και αντικαπιταλιστική πρωτοβουλία που ξεκίνησε το 2012 και αποτελεί μέρος της Αναρχικής Ομοσπονδίας Καραϊβικής και της Κεντρικής Αμερικής, με την αποτελεσματική και ζωτική συμμετοχή συνεργαζόμενων φορέων όπως το Cuban Critical Observatory, το Guardabosques, καθώς και μερικούς μεμονωμένους συντρόφους, επιδιώκει να οικοδομήσει έναν αυτόνομο και βιώσιμο χώρο στη σημερινή Κούβα. Ένας χώρος για την προώθηση εμπειριών και πρακτικών ανεξάρτητων από οποιαδήποτε ξένη ή εθνική κυβέρνηση ή ιδρύματα που τις εκπροσωπούν, θα βασίζεται στις ικανότητες των εμπλεκομένων. Η ΑΒΡΑ φιλοδοξεί σε μια πρακτική που προδιαγράφει το είδος της κοινωνίας που ονειρευόμαστε και μια αρμονική σχέση με το περιβάλλον, μεταφράζοντάς την σε μια ελάχιστη κατανάλωση και το μέγιστο των δικών μας μη ρυπογόνων λύσεων. Διαβάστε περισσότερα

Το προηγούμενο διάστημα ανακοινώθηκε ξαφνικά από πλευράς υπουργείου και Π.Θ. πως η δίμηνη καλοκαιρινή πρακτική των φοιτητριών/ών του τμήματος Ιχθυολογίας Π.Θ. δεν θα πληρωθεί όπως προέβλεπε η σύμβαση, δηλαδή στο τέλος του διμήνου, αλλά μετά την ολοκλήρωση και του επόμενου διμήνου πρακτικής το ερχόμενο καλοκαίρι (η πρακτική άσκηση χωρίζεται σε δύο δίμηνα σε δύο συνεχόμενα καλοκαίρια), και μάλιστα με περικοπή του αρχικού ποσού  για το δεύτερο δίμηνο κατά 64%. (Πιο αναλυτικά για την υπόθεση αναφέρει προηγούμενή μας ανακοίνωση: Απλήρωτη Πρακτική Άσκηση, προθάλαμος για τον εργασιακό μεσαίωνα). Στα πλαίσια αυτά αποφασίσαμε να κινητοποιηθούμε καλώντας στη συνέλευση του τμήματος Ιχθυολογίας (στη συνέχεια δημιουργήθηκε η Πρωτοβουλία φοιτητών/ριών του τμήματος Ιχθυολογίας στην οποία συμμετείχαμε), προκειμένου να διεκδικηθεί το αυτονόητο δικαίωμα μας στην πληρωμή της πρακτικής μέσα από αντιιεραρχικές και ακηδεμόνευτες διαδικασίες από την βάση, χωρίς ανάθεση σε επίδοξους σωτήρες, αυθεντίες και φοιτητικές παρατάξεις. Διαβάστε περισσότερα