Μετά από 36 ημέρες απεργίας πείνας των μελών του Επαναστατικού Αγώνα Πόλας Ρούπα και Νίκου Μαζιώτη, ο αναρχικός αγωνιστής Ν. Μαζιώτης κατέκτησε την έξοδό του από το βασανιστήριο της απομόνωσης όπου κρατούνταν, ώστε να συνεχίσει να εκτίει την ποινή που του επέβαλε η αστική δικαιοσύνη στην πτέρυγα Ε των φυλακών Κορυδαλλού. Λίγο μετά τη μεταφορά του στην πτέρυγα από το νοσοκομείο των φυλακών και πριν προλάβει να σταθεί στα πόδια του, δέχτηκε επίθεση από ομάδα ποινικών συγκρατούμενών του μέσα στο κελί του. Επέστρεψε χτυπημένος και μαχαιρωμένος στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού.
Είναι πραγματικά φαιδρό το να θεωρήσει οποιοσδήποτε ότι μια μαφιόζικη επίθεση θα μπορούσε να τρομάξει ή να “συνετίσει” συντρόφους, ανθρώπους που έχουν επιλέξει συνειδητά την αντιπαράθεση με έναν ολόκληρο κρατικό μηχανισμό και το έχουν κάνει με συνέπεια και συνέχεια. Το αποτέλεσμά της όμως είναι η ενίσχυση της κρατικής καταστολής απέναντί του, η δυσχέρανση των συνθηκών εγκλεισμού του και το σιγοντάρισμα της κρατικής επιχειρηματολογίας για την επιστροφή του στην απομόνωση.
Την ευθύνη της σωματικής του ακεραιότητας την είχε και την έχει το κράτος και οι αριστεροί διαχειριστές του, από τη στιγμή που βρίσκεται έγκλειστος με δική τους απόφαση και σε συνθήκες που αυτοί επιλέγουν. Ευθύνη όμως έχει και η κοινότητα των πολιτικών κρατούμενων. Θεωρούμε ότι, πρώτη από όλους, αυτή θα έπρεπε να έχει ήδη καταδικάσει το γεγονός της επίθεσης και να στηρίξει έμπρακτα τον Νίκο Μαζιώτη. Πριν και πέρα από την αποτύπωση πολιτικών διαφωνιών ή το ξεπέρασμά τους, για εμάς, προέχει η διαφύλαξη της σωματικής του ακεραιότητας και η διασφάλιση της μη επίθεσης είτε στον ίδιο είτε σε οποιονδήποτε άλλο πολιτικό κρατούμενο.
Από την πλευρά μας, στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στο πλευρό του, απέναντι σε κάθε κρατική ή μαφιόζικη επίθεση που τον στοχεύει.