ΠΕΦΤΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ… (απο Ελευθεριακό Φοιτητικό Σχήμα «Ανθός»)

Το τέλος του 2018 και η αρχή του 2019 έχουν ήδη καταγράψει 3 γυναικοκτονίες. Η Ελένη, η Αγγελική και η Λίτσα δολοφονήθηκαν από άντρες που θεωρούσαν ότι είχαν δικαίωμα πάνω στο σώμα και τη ζωή τους. Για εμάς αυτά τα περιστατικά είναι η κορυφή του παγόβουνου της έμφυλης βίας και δεν πέφτουμε από τα σύννεφα σε κάθε γνωστοποιημένο ή μη περιστατικό. Πριν από τη γυναικοκτονία και το βιασμό, το παγόβουνο της έμφυλης βίας ξεκινά από πολύ μικρότερα περιστατικά τα οποία βιώνουμε στην καθημερινότητα μας μέσα από την παρενόχληση σε χώρους εργασίας, πειράγματα στο δρόμο, την κακοποίηση γυναικών μέσα σε σχέσεις, τις έμφυλες διακρίσεις, όταν γυρνάμε σπίτι το βράδυ, στη διασκέδαση μας, σε πολιτικούς χώρους και πολλά ακόμα που θα μπορούσαν να γεμίσουν αρκετές σελίδες ως παραδείγματα. Είναι η διαδρομή της κανονικοποίησης της έμφυλης βίας που καταλήγει στο βιασμό και τη γυναικοκτονία.

Λαμβάνοντας συνεχώς γνώση για καταγγελίες περιστατικών σεξιστικής βίας με θύτες – μέλη “ριζοσπαστικών” χώρων αλλά και για τη συγκάλυψη που απολαμβάνουν στους χώρους αυτούς, παρατηρούμε ότι τα περιστατικά αντιμετωπίζονται με τα ίδια πατριαρχικά εργαλεία τόσο εντός κοινωνικού σώματος όσο και εντός των υποτιθέμενων «ριζοσπαστικών» χώρων. Δηλαδή, στοχοποίηση των υποκειμένων που μίλησαν, συγκάλυψη των βιαστών-κακοποιητών, σχετικοποίηση της έμφυλης βίας, διαρκής προσπάθεια “πλυντηρίου” για την επαναφορά της κανονικότητας. Τα αντισεξιστικά πανό και κείμενα όταν πρόκειται για περιστατικά έμφυλης βίας εκτός αριστεράς και α/α “χώρου” παίζουν πρώτο τραπέζι πίστα. Οι αγέλες των τραμπούκων και τα «πρωτοπαλίκαρά τους που συγκαλύπτουν τους κακοποιητές και βιαστές συντρόφους τους, χρησιμοποιούν περιστατικά έμφυλης βίας στα οποία θύτες δεν είναι μέλη από τις κοινότητές τους, για να ξεπλυθούν και να φανούν προς τα έξω ως αντισεξιστές. Η γνωστή πεπατημένη και ως “πλυντήριο”. Πρόκειται για μια προσπάθεια που ποντάρει στη λήθη και σκοπεύει να θάψει περιστατικά τα οποία στην ουσία ακυρώνουνε τις πολιτικές διακηρύξεις αυτών των χώρων. Όπως όταν μια γυναίκα καταφεύγει στους αστυνομικούς και δικαστικούς μηχανισμούς του κράτους και η ζωή της μπαίνει στο μικροσκόπιο μέχρι να αποδειχθεί ότι ο καταγγελλόμενος είναι αθώος, έτσι και όταν μια γυναίκα μιλήσει εντός πολιτικών χώρων στήνονται αγελαία δικαστήρια μέχρι να βγει τρελή που “συκοφάντησε” τον “μάχιμο επαναστάτη σύντροφο”. Άλλωστε έχουμε σιχαθεί να ακούμε από τους “επαναστάτες” πως η έμφυλη βία είναι δευτερεύον ζήτημα και πως προέχει ο ταξικός αγώνας, ισχυριζόμενοι πως με τη πτώση του καπιταλισμού ως δια μαγείας θα εξαφανιστεί και η πατριαρχία.

Αξιακά και πολιτικά δεν έχουμε κανένα κοινό τόπο συνεργασίας και ευρύτερα κοινωνικής συναναστροφής με αγέλες που συγκαλύπτουν και κανονικοποιούν κακοποιητές και βιαστές καθώς και με τα “κινηματικά πλυντήρια” που στήνουν. Το κείμενο αυτό είναι η τοποθέτηση μας στις καταγγελίες για περιστατικά έμφυλης βίας που φτάνουν σε εμάς είτε έγιναν στον τόπο που ζούμε είτε σε οποιοδήποτε άλλο γεωγραφικό σημείο. Οι σύντροφοι μας δεν κακοποιούν, δεν βιάζουν, δεν συγκαλύπτουν.

Από το Βερολίνο ως την Ξάνθη και τη Θεσσαλονίκη, από το Βόλο ως την Αθήνα και τη Κρήτη και παντού, καμία μόνη στο ζόφο της πατριαρχίας.

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΒΙΑΣΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ

Ανθός – Ελευθεριακό σχήμα

Πηγή αναδημοσίευσης : https://anthoscollect.wordpress.com/