Κορονοϊός, ένας ταξικός πόλεμος. (απο την ελευθεριακή φεμινιστική συλλογικότητα Fuerza femenina)
Σήμερα 21 Μάρτη το ελληνικό κράτος τιμώρησε τη Πόλα Ρούπα με αιφνίδια μεταγωγή από τις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα-Θήβας για τη συμμετοχή της στη κινητοποίηση που ξεκίνησε χθες στο Κορυδαλλό από τις κρατούμενες για τις ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής και προφύλαξης σε ότι αφορά τη μετάδοση του κορονοϊού. Η πτέρυγα που είχε προετοιμαστεί για απομόνωση τυχόν κρουσμάτων κορονοϊού στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού στερούνταν κάθε ίχνους απολύμανσης καθώς μαρτυρίες αναφέρουν ότι στη πτέρυγα βρέθηκαν πτώματα ζώων. Αντίστοιχα στις αντρικές φυλακές 856 κρατούμενοι με κείμενο τους προς το υπουργείο απαιτούν την αποσυμφόρηση των φυλακών καθώς και τη λήψη μέτρων υγιεινής και πρόληψης για τον κορονοϊό. Σε όλη αυτή τη κατάσταση δεν έλειψαν «αστεία» από κάποιους ανθρωποφύλακες πως αντί για αντισηπτικά στις φυλακές έφτασαν σακούλες για πτώματα.
Σε παρόμοια κατάσταση βρίσκονται και μετανάστριες/ες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου και εκεί δεν υπάρχει κανένα μέτρο υγιεινής και πρόληψης, παρά μόνο ο περεταίρω εγκλεισμός τους ως μέτρο «πρόληψης» του κορονοϊού. Μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που υπάρχει ήδη συνωστισμός, υπάρχουν άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Καμία μέριμνα δεν υπάρχει από το κράτος για την υγεία αυτών των ανθρώπων. Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης όχι αντισηπτικό, ούτε καν σαπούνι δεν είναι διαθέσιμο για όλο το πληθυσμό. Στην Αμυγδαλέζα όταν βρέθηκε αστυνομικός θετική στον κορονοϊό ο έλεγχος περιορίστηκε μόνο στους συνάδελφους της και όχι στον έγκλειστο πληθυσμό. Αυτή τη στιγμή 1200 μετανάστριες/ες κάνουν απεργία πείνας για τις συνθήκες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Κόρινθο απαιτώντας την εκκένωση του χώρου εγκλεισμού τους και την προμήθεια προϊόντων υγιεινής και πρόληψης για τον ιό. Σε καταγγελία από «ξενώνες» ασυνόδευτων ανηλίκων αναφέρεται πως ως μέτρο προφύλαξης επιβλήθηκε 24ωρη απαγόρευση κυκλοφορίας, ενώ στο στρατόπεδο στον Ελαιώνα επιβλήθηκε 20ωρη απαγόρευση κυκλοφορίας. Στο στρατόπεδο της Μόριας οι έγκλειστες ράβουν αυτοσχέδιες μάσκες για τις ευπαθείς ομάδες.
Το κράτος αυτή τη στιγμή εφαρμόζει θανατοπολιτική. Έχει αποφασίσει ποιες ζωές περισσεύουν, μέσα σε αυτές είναι και το σύνολο των αστέγων και των τοξικοεξαρτημένων. Μάλιστα η αντίσταση και κινητοποίηση αυτών των πληθυσμών τιμωρείται παραδειγματικά, όπως είδαμε στην σημερινή μεταγωγή της Πόλας Ρούπα. Αυτούς τους πληθυσμούς το κράτος τους έχει θέσει σε καθεστώς εξαίρεσης και προ κορονοϊού, ενώ στις τωρινές συνθήκες βρήκε την ευκαιρία να προχωρήσει ένα βήμα παρακάτω στην πολιτική εξόντωσής τους.
Όλα τα παραπάνω τελούνται υπό πλήρη κοινωνική αποδοχή. Σε άλλες εποχές το σενάριο του στρατιωτικοποιημένου κοινωνικού ελέγχου στη δημόσια σφαίρα θα χαρακτηριζόταν ως χούντα. Σήμερα σε καθεστώς δημοκρατίας το κράτος σερβίρει τρομοκρατία μέσα από τα ΜΜΕ και σπέρνει τον πανικό μεθοδευμένα, έτσι ώστε οι έτοιμοι για διαρκή εγκλεισμό υπήκοοί του να εμπεδώσουν πως οι ζωές τους εξαρτώνται από αυτό και να μην αντιδρούν σε οποιαδήποτε πολιτική εφαρμόζει, τόσο για τους πληθυσμούς σε καθεστώς εξαίρεσης όσο και για το σύνολο των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Παράλληλα, ενώ οι μεταναστευτικές ροές κατηγορήθηκαν ως δειλοί που δεν μείναν στις χώρες τους να πολεμήσουν – χτες είδαμε χιλιάδες να μεταναστεύουν εσωτερικά σε χωριά, νησιά και επαρχιακές περιοχές για να γλυτώσουν από τον ιό. Τα αποτελέσματα της ατομικής ευθύνης τα βλέπουμε στην υπερκατανάλωση προϊόντων πρώτων αναγκών και φαρμάκων. Στην κοινωνική αδιαφορία για το ποιοι δεν έχουν πρόσβαση σε αυτά. Στην απόρριψη χρησιμοποιημένων γαντιών, μασκών, αντισηπτικών μαντηλιών στο δρόμο με δεδομένο πως θα τα μαζέψουν οι εργαζόμενοι – σκλάβοι στις υπηρεσίες καθαριότητας. Στην εγκατάλειψη ζώων αλλά και στην δηλητηρίαση και θανάτωσή τους. Στην αποσιώπηση των αυξανόμενων περιστατικών ενδοοικογενειακής έμφυλης βίας στα πλαίσια του «μένουμε σπίτι». Όπως και στην πρόσφατη διπλή γυναικοκτονία από μπάτσο εναντίον της πρώην συζύγου και της φίλης της. Και ενώ έχει ποινικοποιηθεί η άνω των 10 ατόμων συνάθροιση, φανταστείτε να διεκδικείται η προσβασιμότητα στην στέγαση ενώ τα ενοίκια θα παραμένουν υψηλά και δεν θα υπάρχει δυνατότητα αποπληρωμής τους. Ακόμη φανταστείτε σε λίγους μήνες να διεκδικούνται κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα χρόνων, τα οποία αυτή τη στιγμή καταπατώνται συστηματικά από τα αφεντικά με τις ευλογίες του κράτους. Ο εγκλεισμός και η αυτοφυλάκιση δεν αποτελούν προσωρινά μέτρα. Θα διαρκέσουν για όσο το κράτος επιθυμεί. Για όσο βρίσκει εύφορο έδαφος και αποδοχή.
Ταυτόχρονα εφαρμόζεται ένα σχέδιο πλήρους κοινωνικού ελέγχου το οποίο βρίσκει κατά πλειοψηφία κοινωνική αποδοχή και νομιμοποίηση. Προωθείται η ατομική ευθύνη στην εξάπλωση του ιού, ενώ την ίδια στιγμή οι προσλήψεις σε νοσοκομεία είναι εντελώς αναντίστοιχες των πραγματικών αναγκών σε προσωπικό για την αντιμετώπιση της επιδημίας. Την ώρα που το εργαζόμενο προσωπικό στα σούπερ μάρκετ δουλεύει σε ρυθμούς εξάντλησης, τα αφεντικά τους πλουτίζουν από την υπερκατανάλωση που έχει προκύψει λόγω της τρομοϋστερίας. Ούτε εκεί γίνονται προσλήψεις που θα αλαφρύνουν τον εργασιακό φόρτο των υπαλλήλων. Αντίθετα γίνονται προσλήψεις σε σώματα ασφαλείας, προκειμένου να εντατικοποιείται ο κοινωνικός έλεγχος σε καθημερινό επίπεδο. Αντίστοιχα τα οικονομικά μέτρα «ελάφρυνσης» ευνοούν κυρίως τα αφεντικά, ενώ τα 800 ευρώ για τους εργαζόμενους που μπαίνουν σε αναγκαστική άδεια είναι τίποτα μπροστά στο πακέτο των δις ευρώ που πήρε το ελληνικό κράτος. Σημειώνουμε ότι οι «μαύροι» εργαζόμενοι δεν παίρνουν τίποτα, όπως ούτε και οι άνεργοι γενικότερα. Ταυτόχρονα τα νοίκια δεν έχουν παγώσει, όπως ούτε οι λογαριασμοί (ασχέτως αν πήραν παράταση πληρωμής τους), ούτε έχουν μειωθεί οι τιμές των προϊόντων στα σούπερ μάρκετ και στα φαρμακεία. Επίσης η μεγαλύτερη επιχείρηση εμπορίας ελπίδας και θανάτου, η εκκλησία Α.Ε. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ. Αλλά έχουν κλείσει δημόσια πάρκα και άλση.
Πρόκειται για ένα ταξικό πόλεμο. Σε αυτό τον πόλεμο περισσεύουν οι ζωές των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων. Οι ζωές εκείνων που δεν είναι «ωφέλιμες» για κράτος και κεφάλαιο. Σπάμε την τρομοϋστερια και τον ατομικισμό με αλληλεγγύη. Γινόμαστε η φωνή εκείνων που βρίσκονται σε καθεστώς εξαίρεσης σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δεν περιμένουμε από κανένα κράτος να προστατεύσει τις ζωές μας. Η ελευθερία και η ζωή με αξιοπρέπεια δεν κερδίζονται με απλωμένες παλάμες. Εμείς θα υπερασπιστούμε τη ζωή μας με οργάνωση και αλληλεγγύη.
Πηγή αναδημοσίευσης : Fuerza Femenina