Αναδημοσιεύσεις

• Κορονοϊός, ένας ταξικός πόλεμος.

Το κράτος αυτή τη στιγμή εφαρμόζει θανατοπολιτική. Σε άλλες εποχές το σενάριο του στρατιωτικοποιημένου κοινωνικού ελέγχου στη δημόσια σφαίρα θα χαρακτηριζόταν ως χούντα. Σήμερα σε καθεστώς δημοκρατίας το κράτος σερβίρει τρομοκρατία μέσα από τα ΜΜΕ και σπέρνει τον πανικό μεθοδευμένα, έτσι ώστε οι έτοιμοι για διαρκή εγκλεισμό υπήκοοι του να εμπεδώσουν πως οι ζωές τους εξαρτώνται από αυτό και να μην αντιδρούν σε οποιαδήποτε πολιτική εφαρμόζει, τόσο για τους πληθυσμούς σε καθεστώς εξαίρεσης όσο και για το σύνολο των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Δηλαδή το σύνολο των αστέγων, των έγκλειστων σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστριών/ών, των τοξικοεξαρτημένων, των κατοίκων των φοιτητικών εστιών (κι όσο εντείνεται ο ταξικός πόλεμος το κράτος θέτει κι άλλα επιμέρους χαμηλά κοινωνικά στρώματα στο καθεστώς εξαίρεσης). Ο εγκλεισμός και η αυτοφυλάκιση δεν αποτελούν προσωρινά μέτρα. Θα διαρκέσουν για όσο το κράτος επιθυμεί. Για όσο βρίσκει εύφορο έδαφος και αποδοχή.

Ολόκληρο το κείμενο της Ελευθεριακής φεμινιστικής συλλογικότητας Fuerza femenina, εδώ.

• Έναρξη λειτουργίας της Ελευθεριακής Λέσχης Βόλου (Libertarian Atheneon of Volos)

“Η Ελευθεριακή Λέσχη Βόλου (Libertarian Atheneon of Volos) αποτελεί ένα συλλογικό εγχείρημα. Η ίδρυσή της είναι το επιστέγασμα πολύμηνης ανταλλαγής σκέψεων και προβληματισμών, αναφορικά με την αναγκαιότητα δημιουργίας στην πόλη του Βόλου, ενός κοινωνικού χώρου που θα προάγει τις ελευθεριακές αξίες και θα αποτελεί πόλο έλξης και συμμετοχής για τις ριζοσπαστικοποιημένες συνειδήσεις, που αντιλαμβάνονται ως στρατηγικής σημασίας τα προτάγματα της αυτοοργάνωσης, της ισότητας, της ελευθερίας και της αλληλεγγύης, με την ουσιαστική τους εφαρμογή και όχι με πελατειακού τύπου προσχηματική τους επίκληση. Μέσα από αυτή την συλλογική διαδικασία σχηματοποιήθηκε η ιδρυτική συνέλευση των ατόμων που αποτελούν και τη σημερινή διαχειριστική συνέλευση της Ελευθεριακής Λέσχης Βόλου. Αναγνωρίστηκε ότι αποτελεί μονόδρομο μέσα στη δυστοπική συγκυρία, η οργανωμένη λειτουργία ενός χώρου που θα προάγει με τις εκδηλώσεις, δράσεις και δημόσιες πρωτοβουλίες, τις αντικυριαρχικές και αντιπατριαρχικές αξίες.”

Ολόκληρο το κείμενο της ιδρυτικής ανακοίνωσης της Ελευθεριακής Λέσχης Βόλου, εδώ .

• Fuerza femenina – Ελευθεριακή φεμινιστική συλλογικότητα στο Βόλο

“Από τη γέννηση μας βιώνουμε την πατριαρχία μέσα από την οικογένεια, το σχολείο, τη δουλειά, τις προσωπικές σχέσεις, στο δρόμο, στη καθημερινότητα μας. Μας πνίγουν καθημερινά περιστατικά έμφυλης βίας που κλιμακώνονται από τα έμφυλα στερεότυπα και διακρίσεις, τα σεξιστικά σχόλια και αστεία, τη ψυχολογική και σωματική βία, την υποτίμηση των γυναικών μέχρι τις επιθέσεις, τους βιασμούς και τις γυναικοκτονίες. Μας πνίγει η ομοφοβία, ο τρανς-μισογυνισμός, η διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, η περιθωριοποίηση μεταναστριών και η κοινωνική απαξίωση σεξεργατριών. Όλο αυτό το παγόβουνο της έμφυλης βίας που καταλήγει στις γυναικοκτονίες στηρίζεται στη κανονικοποίηση και στη συγκάλυψη. Στη συνένοχη σιωπή της οικογένειας, της γειτονιάς, της παρέας, πολιτικών χώρων και ευρύτερων κοινωνικών συνόλων.”

Ολόκληρο το κείμενο της ιδρυτικής ανακοίνωσης, της Ελευθεριακής φεμινιστικής συλλογικότητας Fuerza femenina, εδώ .

• ΠΕΦΤΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ…

«Λαμβάνοντας συνεχώς γνώση για καταγγελίες περιστατικών σεξιστικής βίας με θύτες – μέλη “ριζοσπαστικών” χώρων αλλά και για τη συγκάλυψη που απολαμβάνουν στους χώρους αυτούς, παρατηρούμε ότι τα περιστατικά αντιμετωπίζονται με τα ίδια πατριαρχικά εργαλεία τόσο εντός κοινωνικού σώματος όσο και εντός των υποτιθέμενων «ριζοσπαστικών» χώρων. Δηλαδή, στοχοποίηση των υποκειμένων που μίλησαν, συγκάλυψη των βιαστών-κακοποιητών, σχετικοποίηση της έμφυλης βίας, διαρκής προσπάθεια “πλυντηρίου” για την επαναφορά της κανονικότητας. Τα αντισεξιστικά πανό και κείμενα όταν πρόκειται για περιστατικά έμφυλης βίας εκτός αριστεράς και α/α “χώρου” παίζουν πρώτο τραπέζι πίστα. Οι αγέλες των τραμπούκων και τα πρωτοπαλίκαρά τους που συγκαλύπτουν τους κακοποιητές και βιαστές συντρόφους τους, χρησιμοποιούν περιστατικά έμφυλης βίας στα οποία θύτες δεν είναι μέλη από τις κοινότητές τους, για να ξεπλυθούν και να φανούν προς τα έξω ως αντισεξιστές. Η γνωστή πεπατημένη και ως “πλυντήριο”. Πρόκειται για μια προσπάθεια που ποντάρει στη λήθη και σκοπεύει να θάψει περιστατικά τα οποία στην ουσία ακυρώνουνε τις πολιτικές διακηρύξεις αυτών των χώρων. Όπως όταν μια γυναίκα καταφεύγει στους αστυνομικούς και δικαστικούς μηχανισμούς του κράτους και η ζωή της μπαίνει στο μικροσκόπιο μέχρι να αποδειχθεί ότι ο καταγγελλόμενος είναι αθώος, έτσι και όταν μια γυναίκα μιλήσει εντός πολιτικών χώρων στήνονται αγελαία δικαστήρια μέχρι να βγει τρελή που “συκοφάντησε” τον “μάχιμο επαναστάτη σύντροφο”. Άλλωστε έχουμε σιχαθεί να ακούμε από τους “επαναστάτες” πως η έμφυλη βία είναι δευτερεύον ζήτημα και πως προέχει ο ταξικός αγώνας, ισχυριζόμενοι πως με τη πτώση του καπιταλισμού ως δια μαγείας θα εξαφανιστεί και η πατριαρχία.»

Ολόκληρο το κείμενο ανακοίνωσης του Ελευθεριακού Φοιτητικού Σχήματος “Ανθός”, εδώ.

• Τα έθνη δεν είναι χορτοφάγα…
  

«Τα κράτη με όλους τους ιδεολογικούς και κατασταλτικούς τους μηχανισμούς, οι θεσμοί με όλες τις διαμεσολαβήσεις τους, οι ακαδημίες με όλη την επιστημοσύνη τους, οι θρησκείες με όλη τη μεταφυσική τους, η πατριαρχία με όλη την κανονικότητά της, όπως και κάθε άλλη πτυχή του εξουσιαστικού συρφετού που διαφεντεύει τις ζωές μας συμφωνούν: καθένα εξ αυτών αποτελεί την βαθιά έκφραση του εκάστοτε εθνικού πεπρωμένου. Ενός πεπρωμένου τόσο μοντέρνου και τόσο επινοημένου που για να επιβληθεί στην ιστορία ως “προαιώνιο” και “αληθινό” μακέλεψε μέσα σε δύο αιώνες σχεδόν κάθε γωνιά του πλανήτη, κατακερματίζοντας τον κόσμο σε επιμέρους έθνη και προσφέροντας στην ανθρωπότητα τα πιο απάνθρωπα ανδραγαθήματά της. Τα έθνη γεννιούνται κατά την ιστορική μετάβαση από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό. Η όποια «επαναστατική» τους αφετηρία δεν αφορά σε τίποτα άλλο από τη μετάβαση της κυριαρχίας και των εξουσιαστικών σχέσεων από το πλαίσιο των θεοκρατικών αυτοκρατοριών σε αυτό των σύγχρονων κρατών. Γι’ αυτό και από την πρώτη στιγμή της θεμελίωσής τους ως πολιτικές οντότητες (μόλις πριν από δυόμιση αιώνες) ανοίγουν ένα νέο κύκλο υποταγής, εκμετάλλευσης, εξανδραποδισμού και στρατιωτικοποίησης των «από κάτω». Τα εθνικά ιδεώδη (ανα)παράγουν και θεσμίζουν τις ταξικές, φυλετικές, έμφυλες ή πολιτισμικές ιεραρχίες (αστική τάξη, λευκή ανωτερότητα, αρρενωπότητα, θρησκεία, αρτιμέλεια κτλ) υπονομεύοντας την όξυνση του κοινωνικού/ταξικού ανταγωνισμού. Ενώ η ομογενοποίηση των υπηκόων στα εθνικιστικά πρότυπα του εκάστοτε «κυρίαρχου λαού» (είτε με εκτεταμένες εθνοκαθάρσεις και εκτοπισμούς, είτε με τη βίαιη αφομοίωση των «διαφορετικών») έρχεται χέρι-χέρι με την καθυπόταξή τους στην ηγεμονία του κράτους και σε ό,τι αυτή οργανώνει και περιφρουρεί.»

Ολόκληρο το κείμενο παρέμβασης (Αθήνα- Ινστιτούτο Γκαίτε-17/12/2018) της Πρωτοβουλίας για την ολική άρνηση στραάτευσης, εδώ.

• Οι “εθνικά” υπερήφανες μπίζνες του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με το στρατό.

“Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας είναι «εθνικά» υπερήφανο που ο βιοπορισμός μας εξαρτάται από την εκπαίδευση και την εξειδίκευση που μας επιβάλλονται στα προγράμματα σπουδών των σχολών, μια εκπαίδευση κομμένη και ραμμένη στις ανάγκες και τα συμφέροντα κράτους και κεφαλαίου και όχι στις δικές μας ανάγκες. Αυτή η κατεύθυνση της εκπαίδευσης επικυρώνεται από την συνεργασία πανεπιστημίου – στρατού και καθιστά έμμεσα συμέτοχους/ες τους/τις φοιτητές/ριες στα καταστροφικά σχέδια του στρατού, του κράτους, του κεφαλαίου. Η συνεργασία αυτή βάζει στις ζωές μας τον πόλεμο και τον εμπεδώνει μέσα από τις σπουδές μας ως κάτι φυσικό και ένα ακόμα μέσο ανέλιξης και καριέρας, ως ένα πεδίο έρευνας, «αναγκαίο κακό» που όμως συμβάλλει στην εξέλιξη της «επιστήμης». Όμως σύνορα, πατρίδες, όπλα, πόλεμοι, εθνικές υπερηφάνιες, δεν προάγουν τα συμφέροντα των καταπιεσμένων, τα δικά μας συμφέροντα. Ο εθνικισμός – πατριωτισμός συμφέρει μόνο τα αφεντικά, μικρά και μεγάλα. Στο κυνήγι μιας καλύτερης ζωής να μην καταντήσουμε να φτιάχνουμε τα εργαλεία για τους δικούς τους πολέμους.  Να μην συμμετέχουμε στην οργάνωση των στρατών τους, αλλά στην οργάνωση των δικών μας αγώνων. Να χτίσουμε τα συλλογικά αναχώματα ενάντια στα εθνοπατριωτικά – πολεμικά τους σχέδια που σκορπίζουν θάνατο , για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.”

Ολόκληρο το κείμενο ανακοίνωσης του Ελευθεριακού Φοιτητικού Σχήματος “Ανθός”, εδώ.

• Θέση πάνω στο παλαιστινιακό ζήτημα.

” Επιβεβαιώνουμε εκ νέου το συμπέρασμα των πολιτικών μας προγόνων στον αγώνα : Η ήττα της καπιταλιστικής-σιωνιστικής άρχουσας τάξης και της στρατηγικής του εποικισμού και των κατασχέσεων παλαιστινιακής γης, απαιτεί μια βαθιά κοινωνική επανάσταση, όχι απλώς μια πολιτική επανάσταση, αλλά μια αναμόρφωση των σχέσεων παραγωγής και όλων των άλλων θεμελιωδών κοινωνικών σχέσεων. Επιπλέον, εκτιμούμε ότι μια τέτοια επανάσταση θα είναι δυνατή μόνο σε περιφερειακή κλίμακα, σε πολλές γειτονικές χώρες ταυτόχρονα και όχι μόνο στο γεωγραφικό χώρο Παλαιστίνης – Ισραήλ. Μόνο ένας τέτοιος μετασχηματισμός θα καταστήσει δυνατή την οικοδόμηση μιας μη απολυταρχικής κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση, στην οποία η ελευθερία, η ισότητα και η αλληλεγγύη θα επικρατήσουν πραγματικά και το συσσωρευμένο εθνικιστικό μίσος θα διαλυθεί. ”

Μεταφρασμένο το πλήρες κείμενο τοποθέτησης για το παλαιστινιακό ζήτημα, της αναρχοκομμουνιστικής οργάνωσης Unity-Abdut-Al-Wihdeh, σε μορφή pdf εδώ.

• Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε φασίστες την Βοσνία !

” Για εμάς, ως αντιφασίστες/ριες, η μνήμη των σφαγών της Σρεμπρένιτσας και των σχέσεων που είχε το ελληνικό κράτος και η ελληνική κοινωνία – άμεσα και έμμεσα- με τις κτηνωδίες που πραγματοποιήθηκαν στη Βοσνία, έχει μεγάλη πολιτική σημασία. Γιατί, 23 χρόνια μετά, οι ηθικές και ιδεολογικές προϋποθέσεις που οδήγησαν στην υποστήριξη των σφαγών εις βάρος των μουσουλμάνων της Βοσνίας είναι ακόμη εδώ. Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια που διοργανώνονται στην Θεσσαλονίκη και αλλού για την υποτιθέμενη ελληνικότητα της Μακεδονίας, οι αναφορές σχεδόν του συνόλου του πολιτικού φάσματος για την ύπαρξη μουσουλμανικών τόξων, ο διάχυτος αντιτουρκισμός και οι άμεσες διαπλοκες μέσω του αντιιμπεριαλισμού μεγάλου κομματιού της ελληνικής αριστεράς με τον εθνικισμό φανερώνουν ότι, τα χίλια πρόσωπα του ελληνικου εθνικισμού παραμένουν ακόμη εδώ. Γιατί για μας η Σρεμπρένιτσα εκτός των άλλων είναι κι αυτό. Μια διαρκής υπενθύμιση για το πόσο αδίστακτο μπορεί να γίνει το ελληνικό κράτος και αυτή η κοινωνία. ”

Το πλήρες περιεχόμενο της αφίσας των antifanakata, εδώ.

• Μια νέα Διεθνής γεννιέται !

” Η ίδρυση της νέας διεθνούς αποτελεί ένα πολύ σημαντικό βήμα μπροστά για το παγκόσμιο εργατικό κίνημα του επαναστατικού συνδικαλισμού. Μετά από χρόνια σεχταρισμού και εσωστρέφειας συνδικάτα και οργανώσεις από διαφορετικές τάσεις του αναρχοσυνδικαλισμού, ξεπερνώντας τις διαφωνίες τους ενώνονται σε μια παγκόσμια εργατική συνδικαλιστική ένωση. Η ΕΣΕ στηρίζει με τις μικρές της δυνάμεις αυτή τη διαδικασία ενώ συνεχίζει να διατηρεί σχέσεις αλληλεγγύης και με τις αναρχοσυνδικαλιστικές οργανώσεις που δε συμμετέχουν στη ΔΣΕ όπως η CGT, SO (Ισπανία), SAC (Σουηδία) και άλλες. ”

Ολόκληρη η ανακοίνωση της Ελευθεριακής Συνδικαλιστικής Ένωσης (ΕΣΕ), εδώ.

• 13 Ιούνη – Κάλεσμα για την Π. στο Εφετείο Ναυπλίου

” Τα ελληνικά δικαστήρια ξέρουν. Ξέρουν να καταδικάζουν γυναίκες σε εξοντωτικές ποινές σε περιπτώσεις που αντέδρασαν για να προστατεύσουν το σώμα τους. Ξέρουν και να τιμωρούν γυναίκες, όταν αθωώνουν τους βιαστές τους επειδή εκείνες δεν αντέδρασαν όπως “έπρεπε”, αφού αρχικά υποβληθούν σε μια ανάκριση του πρότερου βίου τους. Τα ελληνικά δικαστήρια ξέρουν επίσης πολύ καλά και δεν ντρέπονται να μας υπενθυμίζουν με τις αποφάσεις τους, οτι η θέση μας στην ελληνική κοινωνία θα συνεχίσει να είναι έμφυλα υποτιμημένη (λαμβάνοντας υπόψη πάντοτε την ταξική και εθνοτική μας προέλευση), όπως κι αν πράξουμε… ”

Ολόκληρο το κείμενο της φεμινιστικής γυνακείας ομάδας BRA-STARDS, εδώ.

• Μικρές νίκες, μεγάλα βήματα.

” Ο αγώνας δεν κερδήθηκε. Τίποτα δεν τελείωσε. Αυτή η μικρή νίκη αποδεικνύει το γεγονός πως η εξωθεσμική και οριζόντια συλλογικοποίηση, ακηδεμόνευτα και χωρίς “πεφωτισμένες πρωτοπορίες”, είναι ο μόνος δρόμος για την αποτελεσματική διεκδίκηση των αναγκών μας. Όσο κράτος και πανεπιστήμιο εξαγοράζουν χρόνο εναντίον μας, εμείς εκτιμούμε ότι συνεχίζει να υπάρχει η αναγκαιότητα της οργάνωσης του αγώνα από τη βάση για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Καμιά Ανοχή σε όσους παίζουν με τις σπουδές μας, για να διεκδικήσουμε το πανεπιστήμιο των αναγκών μας. ”

Ολόκληρο το κείμενο του Ελευθεριακού Φοιτητικού Σχήματος “Ανθός”, εδώ.

• “Κάψτε τους” : για τα ρατσιστικά πογκρόμ του ανθρωπισμού και των νόμπελ ειρήνης.

” Σοσιαλδημοκρατία και φασισμός über alles… Κράτος και παρακράτος, ανθρωπιστές και φασίστες αλληλοδιαδέχονται ο ένας τον άλλον για τη συστημική ομαλότητα. Όπου τα δημοκρατικά προσχήματα -ειδικά μίας αριστερής διακυβέρνησης- αδυνατούν να διαχειριστούν τις αντιφάσεις τους προκειμένου να καταστείλλουν τους «αόρατους», εκεί επιστρατεύονται οι φασιστικές εφεδρείες. Η φαινομενική ρήξη και η οργανική σχέση μεταξύ δημοκρατίας και φασισμού έρχεται να αναδειχθεί -πέραν της ιστορικής μνήμης που ποτέ δεν ξεχνάει τους μεσοπολέμους και τα μεταπολεμικά «δόγματα του σοκ»- από δηλώσεις όπως του δήμαρχου Μυτιλήνης Γαληνού, όπου τα πάντα αντιστρέφονται ώστε οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» αλλά και οι πλήρως συνειδοτοποιημένοι ρατσιστές να εξυπηρετήσουν άψογα τον θεσμικό ρατσισμό. ”

Ολόκληρο το κείμενο ανακοίνωσης της Πρωτοβουλίας για την ολική άρνηση στράτευσης, εδώ.

• Απλήρωτη Πρακτική Άσκηση, προθάλαμος για τον εργασιακό μεσαίωνα.

” Κράτος και πανεπιστήμιο δοκιμάζουν τις ανοχές μας, προετοιμάζουν την πειθαρχία μας για την αγορά εργασίας. Δεν έφταναν φαίνεται η σταδιακή ιδιωτικοποίηση του παν/μιου, η μετατροπή του σε κερδοσκοπικό οργανισμό, τα καθημερινά αναγκαία έξοδα που ματώνουν τις τσέπες μας για να σπουδάζουμε “δωρεάν”. Τώρα το κράτος προσομοιώνει τους “απρόβλεπτους νόμους της οικονομίας της αγοράς” και το παν/μιο σε ρόλο πρόθυμου εργοδότη ”που κάνει ότι μπορεί” , εμπεδώνει στους μελλοντικούς εργαζόμενους την υποτίμηση της εργασίας ως φυσικό φαινόμενο το οποίο είναι αναγκαίο για την ομαλή λειτουργία της αγοράς. Όμως ομαλή λειτουργία της αγοράς σημαίνει περισσότερο κέρδος για τις επιχειρήσεις και τις εταιρείες, το οποίο προέρχεται από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, από την συνεχή εντατικοποίηση της εργασίας και στηρίζεται στην ανοχή μας. Σε ένα κλίμα διαρκούς ανταγωνισμού για μια ευκαιρία στην αγορά εργασίας προσπαθούν να μας πείσουν ότι οποιαδήποτε συλλογική αντίδραση και οργανωμένη αντίσταση σε αυτή τη κατάσταση είναι μάταιη. ”

Ολόκληρο το κείμενο του Ελευθεριακού Φοιτητικού Σχήματος “Ανθός”, εδώ.

• Ούτε μία λιγότερη ! Για να μην υπάρξουν άλλες νεκρές, ας εξαλείψουμε την πατριαρχία και ότι την διαιωνίζει.

“Η ευκολία με την οποία τα ΜΜΕ, η αστυνομία αλλά κι εμείς οι ίδιοι μιλάμε για «τρελούς» αποσιωπά τις πραγματικές αιτίες πίσω από τους βιασμούς και τις γυναικοκτονίες. Η βία που δεχόμαστε ως γυναίκες καθημερινά δεν είναι αποτέλεσμα μιας κακής στιγμής, ούτε ασκείται από συγκεκριμένες ομάδες αντρών. Είναι η βία της πατριαρχίας, μια βία που διαπερνά όλα τα κοινωνικά στρώματα και όλους του χώρους που ζούμε: βία στο σπίτι, βία στην πλατεία, βία στην εργασίας μας. Κάθε πράξη βίας ενάντιον μας στρώνει το έδαφος για εγκλήματα πάνω στα σώματα μας και η ακραία μορφή αυτής της βίας είναι η γυναικοκτονία. Το Κράτος, η εκάστοτε κυβέρνηση αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας αδιαφορούν πλήρως για τις συνθήκες ζωής των γυναικών και συνεχίζουν να αφήνουν αυτό το έδαφος να μεγαλώνει με αποτέλεσμα στο τέλος να μας τρώει.”

Ολόκληρο το κείμενο ανακοίνωσης της Φεμινιστικής δικτύωσης για το δικαίωμα στην αυτοάμυνα, εδώ.

• Σχετικά με την επίθεση που δέχτηκε ο αναρχικός Νίκος Μαζιώτης.

“Είναι πραγματικά φαιδρό το να θεωρήσει οποιοσδήποτε ότι μια μαφιόζικη επίθεση θα μπορούσε να τρομάξει ή να “συνετίσει” συντρόφους, ανθρώπους που έχουν επιλέξει συνειδητά την αντιπαράθεση με έναν ολόκληρο κρατικό μηχανισμό και το έχουν κάνει με συνέπεια και συνέχεια. Το αποτέλεσμά της όμως είναι η ενίσχυση της κρατικής καταστολής απέναντί του, η δυσχέρανση των συνθηκών εγκλεισμού του και το σιγοντάρισμα της κρατικής επιχειρηματολογίας για την επιστροφή του στην απομόνωση. Την ευθύνη της σωματικής του ακεραιότητας την είχε και την έχει το κράτος και οι αριστεροί διαχειριστές του, από τη στιγμή που βρίσκεται έγκλειστος με δική τους απόφαση και σε συνθήκες που αυτοί επιλέγουν. Ευθύνη όμως έχει και η κοινότητα των πολιτικών κρατούμενων. Θεωρούμε ότι, πρώτη από όλους, αυτή θα έπρεπε να έχει ήδη καταδικάσει το γεγονός της επίθεσης και να στηρίξει έμπρακτα τον Νίκο Μαζιώτη. Πριν και πέρα από την αποτύπωση πολιτικών διαφωνιών ή το ξεπέρασμά τους, για εμάς, προέχει η διαφύλαξη της σωματικής του ακεραιότητας και η διασφάλιση της μη επίθεσης είτε στον ίδιο είτε σε οποιονδήποτε άλλο πολιτικό κρατούμενο.” Ολόκληρο το κείμενο ανακοίνωσης της Αναρχικής Συλλογικότητας καθ’ οδόν, εδώ.

• Η “Μαύρη Παρασκευή” δεν είναι γιορτή, είναι καφρίλα εργοδοτική -καταναλωτική.

“Απευθυνόμενοι στους συναδέλφους μας θα θέλαμε να τους προτρέψουμε να μην κάνουν τίποτε παραπάνω από τις συμβατικές τους υποχρεώσεις και με κάθε τρόπο να γίνει σαφές ότι εμείς οι εργαζόμενοι αρνούμαστε να γίνουμε τα θύματα ή οι θηριοδαμαστές στην καταναλωτική αρένα που στήνουν τα αδίστακτα αφεντικά. Τέλος, απευθυνόμενοι προς τους καταναλωτές δεν μπορούμε παρά να τους ζητήσουμε να αντιληφθούν και τη δική τους ευθύνη για τις χαοτικές-επικίνδυνες καταστάσεις που διαμορφώνονται τόσο στις “black Fridays”, όσο και σε άλλες στιγμές κοσμοπλημμύρας μέσα στα μαγαζιά. Και τους σημειώνουμε ότι εμείς οι εργαζόμενοι δεν είμαστε και ούτε θα γίνουμε τα προϊόντα της κανιβαλιστικής κατανάλωσης.”  Ολόκληρο το κείμενο ανακοίνωσης του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου-Ψηφιακών Μέσων Αττικής, εδώ.

• Πανεπιστήμιο για τις επιχειρήσεις και όχι για τις ανάγκες μας

” Πλέον και επίσημα τα πανεπιστήμια λειτουργούνε ως Ανώνυμες Εταιρίες (με συγκέντρωση κεφαλαίου ακίνητης και κινητής περιουσίας) και οι σπουδές μας δεν έχουνε σκοπό τη γνώση αλλά τη δημιουργία ευέλικτου και ειδικευμένου εργασιακού δυναμικού, που θα καλύπτει τις ανάγκες της οικονομίας της αγοράς. Η είσοδος των εταιρειών μέσω της χρηματοδότησης ερευνητικών προγραμμάτων (δηλαδή η απλήρωτη εργασία των φοιτητ.ρι.ών) που εξυπηρετούν τις ανάγκες τους, μονάδων επιχειρηματικότητας και καινοτομίας, επαγγελματικών συμβούλων επικυρώνει αυτή τη λειτουργία του πανεπιστημίου, δηλαδή αυτή που λειτουργεί προς όφελος του κεφαλαίου και όχι των αναγκών μας. Το αντικείμενο σπουδών των επιμέρους σεμιναρίων, διετών προγραμμάτων, προγραμμάτων κατάρτισης διαμορφώνονται και ορίζονται βάσει των αναγκών της οικονομίας της αγοράς ανά Περιφέρεια, Δήμο κλπ. Με τα πτυχία διαφορετικών ταχυτήτων εντείνεται η ανταγωνιστικότητα και η εντατικοποίηση των σπουδών σε ένα αγώνα δρόμου για να έχουμε πιο «επαρκή» προσόντα στην αναζήτηση μιας αυριανής θέσης εργασίας. Συνεπώς οι υποψήφιοι/ες θα είναι πολλοί/ες, ο ανταγωνισμός μεγάλος και η εργασία θα είναι φθηνή και υποτιμημένη. ” Ολόκληρο το κείμενο του Ελευθεριακού Φοιτητικού Σχήματος “Ανθός” εδώ

• Καμιά ανοχή σε όσους παίζουν με τις σπουδές μας

” Όλο αυτό το παιχνίδι μικροπολιτικών πιέσεων και συμφερόντων γίνεται στις πλάτες φοιτητ.ρι.ών και σπουδαστ.ρι.ών. την ίδια στιγμή που τα έξοδα των σπουδών μας είναι ήδη μεγάλα και οι βασικές καθημερινές μας ανάγκες μετά βίας καλύπτονται. Είναι μια μέθοδος ελέγχου αντανακλαστικών στην έντεχνη και σταδιακή ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Δεν μας ενδιαφέρουν και δεν μας αφορούν τα παιχνίδια μεταξύ κράτους και των υπηρεσιών του. Εκδότες, υπουργοί, πρυτάνεις παίζουν με τις σπουδές μας. Καμιά ανοχή στα παιχνίδια τους. ” Ολόκληρο το κείμενο του Ελευθεριακού Φοιτητικού Σχήματος “Ανθός” εδώ

• Όταν η «κρίση» συνάντησε την καταστολή : η ολική άρνηση στράτευσης, οι κοινωνικές αντιστάσεις και τα νέα μοντέλα οικονομικής καταστολής.

“Το ελληνικό κράτος γιορτάζει 7 χρόνια κρίσης με ολοένα και περισσότερες καινοτομίες κοινωνικής εκπειθάρχησης και καταστολής. Έχει κάθε λόγο να το κάνει και ας κόπτεται μόνο για το αντίθετο. Η έκτακτη ανάγκη στην οποία έχει περιέλθει από το 2010 έδωσε μια χρυσή ευκαιρία να φέρει στο προσκήνιο παλιά και νέα εξουσιαστικά εργαλεία με σαρωτικούς όρους, ποιοτικά και χρονικά. Να εφαρμόσει νομοθεσίες, να ασκήσει πολιτικές, να πειραματιστεί στην καταστολή, να θεσμίσει νέες κανονικότητες, με σκοπό να μετασχηματίσει τις κοινωνικές σχέσεις, με όρους μεγαλύτερης υποτέλειας για τους «από κάτω», καθορίζοντας ταυτόχρονα τα νέα κοινωνικά συμβόλαια. {…} Σε αντίθεση με όλους αυτούς τους ιθύνοντες νόες ή αυτουργούς που ποτέ δεν ανέλαβαν την ευθύνη για την ποινική ή οικονομική ομηρία όσων αγωνίζονται ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, σε αντίθεση με όλους αυτούς που κρύβονται πίσω από τα γραφεία ή τα πληκτρολόγιά τους και υλοποιούν την κοινωνική/ταξική λεηλασία εκ μέρους του κράτους και των αφεντικών, οι ολικοί αρνητές στράτευσης και ο κόσμος του αγώνα αναλαμβάνουν διαρκώς την ευθύνη των αρνήσεών τους. Σε πείσμα των παλιών και νέων κατασταλτικών μεθοδεύσεων, θα συνεχίσουν να αντιστέκονται όχι μόνο ενάντια στους στρατούς και τους πολέμους, το κράτος και τα αφεντικά, αλλά και σε όσους έχουν από επιλογή ταυτιστεί με τους κρατικούς μηχανισμούς και θεσμούς, σε όσους εν τέλει παράγουν και αναπαράγουν τη βαρβαρότητα του κράτους και του κεφαλαίου. Συνειδητά, ριζοσπαστικά και αδιαπραγμάτευτα με μόνη δύναμη αυτήν της αλληλεγγύης και του συλλογικού, καθημερινού, αυτοοργανωμένου αγώνα, για έναν κόσμο ελευθερίας και ισότητας.” Ολόκληρο το κείμενο απο την “Πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης” εδώ.

• Ανακοινώσεις (17/8/2017) της CNT Ισπανίας και της CGT Καταλονίας για την επίθεση στη Βαρκελώνη.

“Ενάντια σε αυτούς που κηρύττουν την αδιαλλαξία, την καταδίωξη του διαφορετικού ή την θρησκευτική, φυλετική ή ταξική υπεροχή, αντιστεκόμαστε ως άνθρωποι που υπερασπίζονται τη διαφορετικότητα, με γενναιότητα και αγωνιστικότητα.” “Θα παλέψουμε λοιπόν, για να μην γίνει αυτό το τραγικό γεγονός αντικείμενο εκμετάλλευσης από τις διάφορες κυβερνήσεις προκειμένου να σκληρύνουν περισσότερο τον ποινικό κώδικα με δικαιολογία τον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία» και να αυξήσουν την καταστολή και τη στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητάς μας.” Ολόκληρες οι δύο ανακοινώσεις εδώ .

• Μία αναρχική κριτική στον “αντι-ιμπεριαλισμό”.

“Ως αναρχικοί είμαστε εξ ορισμού εχθροί κάθε θέσμισης της οργανωμένης βίας του κράτους, άρα και ενάντια στον ιμπεριαλισμό που κάθε κράτος εκφράζει με την επέκταση του «ζωτικού χώρου» του, με ή χωρίς πολεμικά μέσα. Οι όποιες κρατικές συγκρούσεις αντανακλούν τις εκατέρωθεν διαμάχες του κεφαλαίου ή τμημάτων του που αντικατοπτρίζονται στην πολιτική εκπροσώπηση της εκάστοτε χώρας. Καμία σχέση δεν έχει λοιπόν μία ενδεχόμενη σύγκρουση μεταξύ υπερδυνάμεων με τα απελευθερωτικά προτάγματα, ούτε υπάρχει κάποιο καθήκον για τα επαναστατικά κινήματα να συνταχθούν σε έναν κρατικό άξονα συμφερόντων ενάντια στον κυρίαρχο ιμπεριαλιστικό άξονα Η.Π.Α. -Ε.Ε. – ΝΑΤΟ. Αντίθετα, κατά τη γνώμη μας, η παραπάνω λογική ή παραφυάδες της συνιστούν προδοσία για όσους λογίζουν τους εαυτούς τους ως φορείς μιας επαναστατικής απελευθερωτικής προοπτικής. Γιατί η σύνταξή μας με το υποτιθέμενο αντίπαλο δέος του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, σημαίνει ουσιαστικά τη σύνταξή μας με το ρωσικό/κινεζικό κλπ. κράτη, δηλαδή με το ρωσικό/κινεζικό κλπ. κεφάλαιο και τους πολυεθνικούς κολοσσούς τους (π.χ. Gazprom, Cosco κ.α.).” Ολόκληρο το κείμενο της πρωτοβουλίας φυλακισμένων αναρχικών εδώ

• Συλλογική δήλωση ολικών αρνητών στράτευσης ενάντια στα στρατιωτικά “ραβασάκια” (Ιούνης 2017)

“Ο βούρκος του νεο-πατριωτισμού του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ προσπαθεί να πλασάρει την ελληνική πολεμική μηχανή και τη θητεία σε αυτήν ως μια μηχανή κοινωνικής αρωγής, έναν χακί ΟΑΕΔ, μια στρατιωτική δομή παροχής κοινωνικής περίθαλψης, μια κατασκευαστική εταιρεία οδοποιίας με ερπύστριες, μια πολεμική επιστημονική ακαδημία κ.ο.κ. Επιχειρούν έτσι εκ νέου την κοινωνική νομιμοποίηση του στρατού, που από την εποχή της χούντας έως και τις δεκαετίες μετά τη «μεταπολίτευση», είχε απολέσει την όποια «δημοτικότητά» του, καθώς η ιστορική και βαθύτατα κατασταλτική λειτουργία του εντός της ελληνικής επικράτειας, τον είχε ταυτίσει με οτιδήποτε άλλο πέρα από τις «κοινωνικές ανάγκες». Όμως, πέρα από την ανάγκη του συστήματος να βρει τρόπους να επανακτήσει κοινωνικά την εμπιστοσύνη που έχει απολέσει, στο στόχαστρο αυτών των ευφάνταστων εξαγγελιών για «ωφέλιμη θητεία» βρίσκεται η ταυτόχρονη προσπάθεια του συστήματος να «τελειώνει» με όσους αρνούνται κάθε μορφή στρατιωτικής θητείας, όσους δεν αντιλαμβάνονται το κράτος, τα έθνη και τους στρατούς ως προϋπόθεση της κοινωνικής ζωής και οργάνωσης.” Ολόκληρο το κείμενο της συλλογικής δήλωσης των ολικών αρνητών στράτευσης ενάντια στα στρατιωτικά «ραβασάκια», βρίσκεται εδώ.

• Θέλουμε να νιώθουμε τις ηλιαχτίδες θέλουμε να μυρίζουμε τα άνθη… (στίχοι από το «Τραγούδι για το Οκτάωρο» των απεργών του Σικάγο, το 1886)

“Σήμερα, που η εγγενής κρίση του συστήματος αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο του κεφαλαίου και του κράτους του, που η (αυτ)απάτη του “κοινωνικού” κράτους πετιέται από τους ίδιους τους καπιταλιστές στα σκουπίδια της ιστορίας, που οι χρεοκοπημένοι θεσμοί διαμεσολάβησης (κόμματα, γραφειοκρατικός συνδικαλισμός) περιφέρουν το κουφάρι τους χωρίς καμιά κοινωνική νομιμοποίηση, που τα αφεντικά με το πρόσχημα της κρίσης παίρνουν πίσω την επίπλαστη ευμάρεια με την ίδια ευκολία με την οποία την είχαν προσφέρει στους εκμεταλλευόμενους προς άγραν ψήφων και εξαγορά συνειδήσεων, που οι ψευδαισθήσεις περί κοινωνικής ανέλιξης και τα ομιχλώδη ιδεολογήματα περί κοινωνικής ειρήνης και διαταξικής συνεργασίας διαλύονται μαζί με το σύστημα που τα γέννησε, φαίνεται καθαρά η εκμεταλλευτική φύση του καπιταλισμού. Κάθε υπόσχεση λοιπόν για εξανθρωπισμό αυτού του φύσει απάνθρωπου συστήματος είναι ουτοπία. Σήμερα, το πρόταγμα της κοινωνικής επανάστασης είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.”  Ολόκληρο το κείμενο βρίσκεται εδώ.

• ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΘΕΟ-ΑΦΕΝΤΗ-ΠΑΤΡΙΔΑ (δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης, μέλους του Σωματείου Σερβιτόρων & Μαγείρων κεντρικής μακεδονίας).

“Αγωνιζόμαστε ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή κρατικής δομής, ενάντια στην επέλαση του κεφαλαίου που υποτιμά τις ζωές μας συνεχώς, μέσα από οριζόντιες, αντιιεραρχικές, αυτοοργανωμένες δομές και διαδικασίες. Και επειδή ο πόλεμος είναι καθημερινός στα εργασιακά κάτεργα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, εκεί όπου επικρατεί η απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση, στους κάθε λογής έγκλειστους που δέχονται όλη την εξοντωτική αυστηρότητα του κράτους, στις διαχυμένες ρατσιστικές και εθνικιστικές αντιλήψεις μέσα στην κοινωνία, καθημερινός οφείλει να είναι και ο αγώνας μας. Σαν κομμάτι αυτών των κοινοτήτων, αρνούμαι να υπηρετήσω στο στρατό, έναν θεσμό με κάθετη μορφή οργάνωσης και ιεραρχίες, που στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων και ενάντια στις αναρχικές αξίες και θέσεις που με εκφράζουν και έχω επιλέξει σ’ αυτή τη ζωή. Αρνούμαι να πραγματώσω την υποχρέωση και το καθήκον μου απέναντι στην πατρίδα και επιλέγω να γίνω ένας ακόμη προδότης του έθνους, ενός έθνους που μόνο απέναντί μου το έχω βρει και απέναντί του θα με βρίσκει.” Ολόκληρο το κείμενο της ολικής άρνησης στράτευσης εδώ.

• Για την ειδική συνθήκη της φυλάκισης και την ειδικότερη συνθήκη φυλάκισης των πολιτικών κρατουμένων.

Όσο οξύνεται ο ταξικός πόλεμος, τόσο θα διευρύνεται η θεσμισμένη συνθήκη εξαίρεσης προκειμένου να χωράει όλο και περισσότερους από τα πιο υποτιμημένα στρώματα και απείθαρχα κομμάτια της κοινωνίας. Εκφράσεις αυτής της συνθήκης είναι μεταξύ άλλων η δίωξη και η φυλάκιση, αλλά και η περαιτέρω ειδική και εκδικητική μεταχείριση που επιφυλάσσει το κράτος για τους/τις πολιτικούς/ές κρατούμενους/ες, επιδιώκοντας την αποπολιτικοποίηση, την κοινωνική απομόνωση, τον συναισθηματικό ακρωτηριασμό, την οικονομική απομύζηση και την ψυχολογική καταρράκωσή τους.” Ολόκληρο το κείμενο εδώ.

• 8 Μάρτη : 364 μέρες το χρόνο πατριαρχία, μία για να γιορτάσουμε.

” Αλλά δυστυχώς, ο σεξισμός έχει πολλά ποδάρια και δεν αναγνωρίζεται ως τέτοιος παντού με αποτέλεσμα πολλές φορές να περνάει στα ψιλά ή να ξεπλένεται με διάφορες αφορμές. Είναι αυτό που λέγαμε πιο πάνω, ότι όλα είναι μέρος μιας κουλτούρας και ακόμη κι αν κάτι δεν κρίνεται σαν άμεση απειλή, ε πώς να το κάνουμε, μαζί με όλα τα άλλα κάπως θα δέσει κάποια στιγμή, θα προετοιμάσει σα να λέμε το έδαφος για τη βίαιη συμπεριφορά. Γιατί ακόμα και στους χώρους που κινούμαστε, αν και για να είμαστε δίκαιες δεν ασχολούνται τόσο έντονα με την ημέρα της γυναίκας μιας κι έτσι κι αλλιώς δεν συμφωνούν με τις παγκόσμιες ημέρες, επικρατεί μια λογική του «λίγο απ’ όλα». Θα μπει και λίγος αντισεξισμός σε αυτά που λέγονται θα τυπωθεί και μια μωβ αφίσα και όλα ωραία και καλά! Σπάνια θα δούμε να μπαίνουν αυτά τα ζητήματα με ουσιαστικό τρόπο, για να μην αναφέρουμε τις περιπτώσεις που παίζει πρόβλημα στο εσωτερικό μιας συνέλευσης με άτομα με παρενοχλητικές συμπεριφορές, μεταξύ άλλων, ή και με τέτοιες συμπεριφορές που τις φέρουν τύποι εκτός των συνελεύσεων. Τα αφτιά και τα μάτια είναι κλειστά, το κάθε τι που συμβαίνει καλείται συνήθως να το διαχειριστεί η καθεμιά μόνη της. Γενικότερα, μη βγει και παραέξω και λερωθούν και κούτελα. ”  Ολόκληρο το κείμενο εδώ.

• Ηθική της εργασίας : εργατισμός ή Αναρχία

“Η αντίληψη ότι ο μόνος τρόπος να επιβιώσουμε είναι νοικιάζοντας τον εαυτό μας, είναι τόσο παράλογη, όσο παράλογο είναι και το κοινωνικό σύστημα που έχει ως μοναδικό σκοπό την υποχρεωτική παραγωγή και τη συσσώρευση κεφαλαίων. Η εσωτερίκευση αυτής της αντίληψης είναι μεταφυσική, αφού δέχεται ως αυτονόητο ένα συμπέρασμα το οποίο δεν εμπεριέχει ίχνος λογικής: ότι γεννιόμαστε για να παράγουμε όσο περισσότερο γίνεται, προκειμένου να υπάρχει η πιθανότητα να καταναλώνουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε. Η εσωτερίκευση αυτής της παραδοξότητας γίνεται αντιληπτή, αν αναλογιστούμε ότι η τάξη των «προλεταριοποιημένων» εκμεταλλευόμενων, παρόλο που διαισθάνεται ότι αιτία της δυστυχίας της είναι ακριβώς οι σχέσεις εκμετάλλευσης, δεν σκέφτηκε ποτέ ν’ αμφισβητήσει ολόκληρο το πλαίσιο που τις επιβάλλει ως αναπόφευκτες, αλλά αρκείται στο να φαντασιώνεται ότι θα ανακουφιστεί αν αυτές ορθολογικοποιηθούν ή εξομαλυνθούν. Με δυο λόγια, οι εκμεταλλευόμενες μάζες στην πραγματικότητα πιστεύουν ό,τι θέλει η τάξη των εκμεταλλευτών να πιστεύουν. Οι αντιρρήσεις τους περιορίζονται, παιδαριωδώς, στο να απαιτούν «περισσότερη δικαιοσύνη» ή «περισσότερη ισότητα» ή «πιο ανθρώπινες εργασιακές συνθήκες», λες και η δικαιοσύνη είναι μια στατική κατάσταση που θα τους απονεμηθεί ή η ισότητα μπορεί να είναι μερική και όχι ολοκληρωτική ή σαν αυτό που φταίει να είναι πως το αφεντικό θέλει να βασανίζει τους εργαζόμενους ή δεν ξέρει να κάνει καλά τη δουλειά του. Αυτό είναι ο ορισμός της μεταφυσικής κι αν η τάξη των εκμεταλλευόμενων έχει πέσει στην παγίδα αυτή, μεγάλο μέρος ευθύνης έχει η αριστερά (σε οποιαδήποτε τάση της ή έκφανσή της).” Ολόκληρο το κείμενο της Αναρχικής Συλλογικότητας Antinertia εδώ

• Οι αριστεροί παιδοσώστες και οι δημοκρατικές ευαισθησίες

“Λέγεται ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Πράγματι. Η αριστερή εξουσία, όμως, έχει αποδείξει ότι μπορεί να φτύνει στα μούτρα μας το πιο χοντροκομμένο ψέμα και να έχει την απαίτηση να το καταπίνουμε αδιαμαρτύρητα. Μοιάζει ολοένα και περισσότερο να τρέφεται αποκλειστικά με το ψεύδος, να νιώθει ενδυναμωμένη κάθε φορά, που εξαπατά χωρίς καν τα στοιχειώδη προσχήματα.”  Ολόκληρο το κείμενο της Συσπείρωσης Αναρχικών εδώ

• Είναι τόσο σκουλήκια όσο και οι φίλοι τους !!!

“Η αθλιότητα της «πρώτης φοράς αριστερά» φρόντισε ώστε η ναζιστική εγκληματική οργάνωση να ξεπλυθεί και να πλασαριστεί ως «εθνική δύναμη», γιατί όχι και ως «δημοκρατικός εταίρος», βάσει δηλώσεων του μέχρι πρότινος υπουργού δικαιοσύνης Παρασκευόπουλου. Δεν μας κάνει εντύπωση που στην όξυνση του εθνικισμού και του μιλιταρισμού, απευθύνονται στον κατάλληλο για αυτή τη δουλειά σύμμαχο: τους ναζί της Χ.Α. Αυτή η συμπόρευση συριζαίων και ναζί για άλλη μια φορά θα δικαιολογηθεί στο όνομα του «ρεαλισμού» και της «εθνικής απειλής». Η τάξη μας δεν πρέπει να φάει αυτό το κουτόχορτο. Το σαμποτάρισμα της φαιορόζ εθνικής ενότητας και η ενίσχυση των διεθνιστικών αντιστάσεων είναι η μόνη ελπίδα μας στο ζοφερό μέλλον που μας επιφυλάσσουν.” Ολόκληρο το κείμενο και η αφίσα της συλλογικότητας “Ξυπόλητο Τάγμα” εδώ

• Θάνατος στο θάνατο.

“Είναι ο ιστορικός μονόδρομος για όλους και όλες εμάς, τους προλετάριους, τις αποκλεισμένες, τους φτωχούς, τις καταπιεσμένες, τους διαφορετικούς, τις άνεργες, τους αναλώσιμους, για να ζήσουμε μία ζωή αξιοβίωτη, μία ζωή με ελευθερία, με αξιοπρέπεια, με αλληλεγγύη. Να ζήσουμε μια ζωή που δε θα μαστίζεται από τους εθνικούς πολέμους, αλλά και από τον καθημερινό εσωτερικό πόλεμο που μας έχουν κηρύξει τα αφεντικά.” Ολόκληρο το κείμενο της Συλλογικότητας Αναρχικών απο τα Ανατολικά (Θεσσαλονίκη) εδώ

• Για την εξέγερση του Δεκέμβρη.

“Για να απαλλοτριώσουμε συλλογικά από τους καπιταλιστές ότι μας ανήκει, για να ορίσουμε οι ίδιοι τις ζωές μας κόντρα στην ανάθεση και τα πολιτικά διευθυντήρια που οργανώνουν την εξαθλίωσή μας, δεν αρκεί η αέναη αναπαραγωγή της απαραίτητης εξεγερσιακής ορμής. Χρειάζεται να οργανωθούμε σε διάρκεια στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και στις σχολές, χρειάζεται να συγκροτηθούμε πολιτικά και να φτιάξουμε  δομές που να πείσουν, να φέρουν και  να κρατήσουν στον αγώνα ακόμα περισσότερους. Για να πλεύσουμε από τους όρμους της  εξεγερσιακότητας, στην ανοιχτή θάλασσα της συνολικής κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης και χειραφέτησης. Για να γκρεμίσουμε τον γερασμένο κόσμο του φόβου, της υποταγής, της φτώχειας. Για να ζήσουμε τη μόνη ζωή που αξίζει να ζήσει κανείς, του αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση.”   Ολόκληρο το κείμενο της Αναρχικής Συλλογικότητας “Κύκλος της Φωτιάς” εδώ

• Nοέμβρης ’73. Περασμένα, ξεχασμένα ;

“Σε ότι αφορά την εξέγερση του Νοέμβρη 1973, κανείς δεν αμφισβητεί, πλέον, πως υπήρξε το αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης προετοιμασίας που αφορούσε τόσο μια σειρά από μελετημένες κινήσεις στην πολιτική σκακιέρα, όσο και μια σειρά από διαδικασίες και διεργασίες που αφορούν τον κοινωνικό ανταγωνισμό.” Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Πληθυσμοί στο στόχαστρο.

“Η Ευρώπη-Φρούριο έβγαλε για άλλη μια φορά το δολοφονικό της οπλοστάσιο, ανασυγκροτήθηκε χωρίς να διατηρεί κωλύματα και αγκυλώσεις και τέθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να «διαφυλάξει» τα «δημοκρατικά» ιδεώδη του «ευρωπαϊκού πολιτισμού», από την έλευση των «βαρβάρων». Με το συνηθισμένο εργαλείο της διάχυσης και γιγάντωσης του φόβου στις δυτικές μητροπόλεις, που στοχεύει στην απόσπαση ευρύτερων κοινωνικών συναινέσεων απέναντι στους «τζιχαντιστές/ισλαμιστές/τρομοκράτες», αλλά και με κατάλληλο φόντο τις επιθέσεις του περασμένου διαστήματος σε Παρίσι και Βρυξέλλες, ο πόλεμος από τα χαρακώματα της Εγγύς και Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, ζωνών που επί αιώνες πληρώνουν το τίμημα της δυτικής θηριωδίας πάνω τους, μεταφέρθηκε στην Ευρώπη. Οι στρατοί στους δρόμους των μητροπόλεων ήρθαν για μια ακόμα φορά να αποδείξουν το αυτονόητο: ότι η «ειρήνη» είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πολεμικής διαδικασίας.” Την διασυλλογική έκδοση (Ιούνης 2016) μπορείτε να την κατεβάσετε σε μορφή pdf απο εδώ

• Πατριωτισμός : μια απειλή για την ελευθερία (Emma Goldman)

“Πραγματικά η έπαρση, η αλαζονεία και η εγωπάθεια είναι τα συστατικά του πατριωτισμού. Πιο παραστατικά, ο πατριωτισμός θεωρεί ότι ο κόσμος είναι χωρισμένος σε μικρά κομμάτια, που το καθένα περιφράσσεται από σιδερένιο φράκτη. Αυτοί που είχαν την τύχη να γεννηθούν σε ένα συγκεκριμένο σημείο, θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους, αξιότερους και ευφυέστερους από τα ζωντανά πλάσματα που κατοικούν σε οποιοδήποτε άλλο σημείο. Γι’ αυτόν το λόγο, είναι καθήκον αυτών που κατοικούν σε αυτό το επιλεγμένο σημείο να πολεμούν, να σκοτώνουν και να πεθαίνουν, στην προσπάθειά τους να επιβάλλουν την ανωτερότητά τους στους υπόλοιπους.”  Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Εχθρός της αυτοοργάνωσης είναι η πολιτική ανάθεση.

“Έχουμε δει τα προηγούμενα χρόνια στον ελλαδικό χώρο, αριστερά κόμματα και οργανώσεις να διαλύουν λαϊκές συνελεύσεις και αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, στην προσπάθειά τους να τα χειραγωγήσουν πολιτικά, για να χτίσουν πελατειακές σχέσεις ανταλλαγής ελεημοσύνης και φιλανθρωπίας με ψήφους.”  Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Τα οικονομικά του αναρχισμού.

“Ενώ τον όρο «κοινωνικοποίηση» δεν τον χρησιμοποίησαν όλοι οι αναρχικοί, είναι γεγονός πως είναι το θεμέλιο για μια ελεύθερη κοινωνία και η ιδέα (αν όχι η λέξη) βρίσκεται στη βάση του αναρχισμού. Αυτό γιατί διασφαλίζει την οικουμενική αυτοδιαχείριση επιτρέποντας την ελεύθερη πρόσβαση στα μέσα παραγωγής. Όπως υποστήριξαν η Έμμα Γκόλντμαν και ο Τζον Μοστ, επειδή «λογικά αποκλείει οποιαδήποτε και κάθε σχέση εξουσίας». Αυτό αποτελεί θέση του αναρχισμού από τότε που ο αναρχισμός ονομάζεται ως τέτοιος.”   Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Σύγχρονος ολοκληρωτισμός : οι κινήσεις της κυριαρχίας και ο κόσμος του αγώνα.

“Πέρα από τη συνεργασία και τη σύγκλιση με το κεφάλαιο, το κράτος είναι μια δομή με δικιά της ατζέντα, που ανεξάρτητα από την εκάστοτε διαχείρισή του και τη συγκεκριμένη κάθε φορά κατεύθυνση που ορίζει, πρόκειται για μια οντότητα που παράγει, αναπαράγει και προωθεί σχέσεις οι οποίες δομούν κοινωνικές πραγματικότητες που πολύ απέχουν από το όραμα της χειραφέτησης. Τα κράτη δημιουργήθηκαν όχι σαν μια αναπόφευκτη λύση για την επιβίωση των κοινωνιών, αλλά ως ένας τρόπος για να μπορεί να επιβληθεί η κυρίαρχη αντίληψη στο κοινωνικό γίγνεσθαι, ελέγχοντας όλο και πιο αποτελεσματικά κάθε πτυχή των κοινωνικών σχέσεων.”  Ολόκληρο το κείμενο-ανάλυση για την συγκυρία εδώ

• Παγκόσμια κυριαρχική σκακιέρα : ο εχθρός του φίλου μου σύμμαχός μου και ο εχθρός του εχθρού και δικός μου εχθρός…

“Η «έξοδος» για την οποία ετοιμάζονται οι κυρίαρχοι έρχεται για μιαν ακόμη φορά μέσα από τον όλεθρο που επιφυλάσσουν στους πληθυσμούς που βρίσκονται στην διακεκαυμένη ζώνη, που ολοένα και μεγαλώνει. Τα συμφέροντα που διακυβεύονται ολοένα και αυξάνονται, η ρευστότητα και η ταχύτητα των εξελίξεων τρομάζουν, ενώ οι σημερινοί σχεδιασμοί τους ανατρέπονται εν ριπή οφθαλμού και μοιάζουν την επόμενη ημέρα απλώς παρωχημένοι. Και το χειρότερο για μιαν ακόμη φορά, όλα μοιάζουν πιθανά…”  Ολόκληρο το κείμενο-ανάλυση εδώ

• Τα πρότυπα της κυριαρχίας ενάντια στην κοινωνική απελευθέρωση

“Ζητούμενο για κάθε άτομο που αποφασίζει σε πρώτη φάση πως δεν θέλει να δέχεται την καταπίεση και περνάει στο στάδιο της αντίστασης και της αντίδρασης στο σύστημα εκμετάλευσης, είναι να μπορεί να τοποθετηθεί – με ότι αυτό συνεπάγεται – αξιακά, κοινωνικά και πολιτικά απέναντι στις σχέσεις εξουσίας σε κάθε επίπεδο, σε κάθε μορφή. Μιας τέτοιας μορφής τοποθέτηση σημαίνει ένας δρόμος χωρίς γυρισμό. Αντίθετα η μή τοποθέτηση προσδίδει την ασφάλεια της μή έκθεσης, συνεπώς και της πιο κανονικοποιημένης καθημερινότητας, όπως και αν αυτή έχει προσαρμοστεί αναλόγως το επιλεγμένο lifestyle και τις προγραμματισμένες συνήθειες. Μπορεί να τοποθετηθεί εφόσον δεν έχει κατανοήσει τις σχέσεις εξουσίας όπως διαμορφώνονται, όπως εκφράζονται, σε τι βαθμό και πώς αποδομούνται;” Ολόκληρο το άρθρο εδώ

• Η ζωή πρυτανεύει στη σκέψη και καθορίζει την βούληση (Mikhail Bakunin)

“Αν ένας άνθρωπος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο αστικό περιβάλλον επιθυμεί να γίνει ειλικρινά και ανεπιφύλακτα φίλος και αδελφός των εργατών πρέπει να αποκηρύξει όλες τις συνθήκες της παρελθούσης ύπαρξής του και να ξεπεράσει όλες τις αστικές συνήθειές του. Πρέπει να διακόψει τις σχέσεις συναισθήματος με τον αστικό κόσμο, τη ματαιοδοξία και φιλοδοξία του. Πρέπει να γυρίσει την πλάτη του σε αυτόν και να γίνει εχθρός του. Nα κηρύξει ένα ασυμβίβαστο πόλεμο. Kαι να ριχτεί ολόψυχα στον κόσμο και την υπόθεση των εργατών. Αν το πάθος του για δικαιοσύνη είναι πολύ αδύναμο να τον εμπνεύσει για μια τέτοια απόφαση και τόλμη, ας μην κοροιδεύει τον εαυτό του και ας μην κοροιδεύει τους εργάτες. Ποτέ δεν θα γίνει φίλος τους και σε κάθε κρίση πρέπει να αποδείξει τον εχθρό τους. Οι αφηρημένες σκέψεις του, τα όνειρά του της δικαιοσύνης θα τον επηρεάσουν εύκολα σε ώρες ήρεμου συλλογισμού όταν τίποτα δεν θα ξεσηκώνει τον εκμεταλλευόμενο κόσμο. Αλλά ας έρθει η στιγμή του αγώνα όπου η ένοπλη ανακωχή θα δώσει τη θέση της στην ασυμβίβαστη σύγκρουση, τα συμφέροντά του θα τον αναγκάσουν να υπηρετήσει στο στρατόπεδο των εκμεταλλευτών. Αυτό έχει συμβεί στους κάποτε φίλους μας. Θα συμβεί ξανά σε πολλούς καλούς δημοκράτες και σοσιαλιστές που δεν έχουν χάσει την προσήλωσή τους στον αστικό κόσμο.” Ο ρώσος θεωρητικός του αναρχισμού Μιχαήλ Μπακούνιν, γράφει σχετικά με τον Ταξικό Πόλεμο σε ένα απόσπασμα του 1870. Ολόκληρο το απόσπασμα του κειμένου, μεταφρασμένο εδώ

• Θεωρητικές θέσεις για το Κράτος, την εξουσία και την μισθωτή εργασία

“Δεν υπάρχει κράτος που να μπορεί να συνυπάρξει με την κοινωνική αυτοδιεύθυνση, γιατί αν υπάρχει αυτοδιεύθυνση σε μαζική κοινωνική κλίμακα, τότε εκλείπει η αναγκαιότητα για την ύπαρξη του κράτους. Από αυτή την άποψη, εξόχως προβληματική είναι και η ύπαρξη της μορφής-κόμμα σε σχέση με τις κοινωνικές ομάδες που υποτίθεται πως εκπροσωπεί και τις κοινωνικές διεργασίες που υποτίθεται ότι εκφράζει. Γιατί αν το κόμμα είναι πραγματικά ανοικτό προς τις κοινωνικές διεργασίες, τότε δεν νοείται να οργανώνεται ως ξεχωριστός πολιτικός φορέας, που τοποθετείται απέναντι στην κοινωνία αυτή καθ’ εαυτή και στα όργανα που αυτή έχει συγκροτήσει προκειμένου να δημιουργήσει τις κοινωνικές συνθήκες για την αυτοθέσμιση της.”  Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Αφέντες και Δούλοι

“Για τους αναρχικούς, οι άνθρωποι διαμορφώνονται σε αλληλεπίδραση με τις κοινωνικές συνθήκες που τους περιβάλλουν και αντίστροφα. Έτσι, ο μοναδικός τρόπος που διαβλέπουν οι αναρχικοί για την επιτύχουν την εξύψωση του πνευματικού επιπέδου των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων, είναι η ταξική αφύπνιση τους, η αυτόνομη οργάνωση των ταξικών τους δυνάμεων και η δημιουργική εμπλοκή τους στην Κοινωνική Πάλη για την αντισυστημική αλλαγή, δηλαδή για την ανατροπή των ετερόνομων θεσμών και των δομών της εκμετάλλευσης που ευθύνονται για την αναπαραγωγή του καθεστώτος της διανοητικής και υλικής τους υποδούλωσης.”  Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Το κράτος και οι τάξεις  (Camillo Berneri)

“Η άγρια πάλη μεταξύ «επαναστατικής» αντιπολίτευσης και «συντηρητικής» ορθοδοξίας, είναι ένα φαινόμενο απόλυτα φυσικό στα πλαίσια του κρατικού σοσιαλισμού. Η λενινιστική αντιπολίτευση έκανε καλά που έδειξε στο παγκόσμιο προλεταριάτο τις παραμορφώσεις και τον εκφυλισμό του σταλινισμού αλλά, αν και η διάγνωση της αντιπολίτευσης είναι σχεδόν πάντα σωστή, η αιτιολόγηση είναι σχεδόν πάντα ανεπαρκής. Ο σταλινισμός είναι, απλώς, επακόλουθο της λενινιστικής διευθέτησης του πολιτικού προβλήματος της κοινωνικής επανάστασης. Το ν’ αντιπαλεύουμε τ’ αποτελέσματα χωρίς να πηγαίνουμε πίσω στις ρίζες, στο προπατορικό αμάρτημα του μπολσεβικισμού (γραφειοκρατική δικτατορία, δικτατορία του κόμματος),ισοδυναμεί με το να απλουστεύουμε αυθαίρετα την αλυσίδα της αιτιότητας που ανάγεται, χωρίς διακοπή της συνέχειάς της, στη δικτατορία του Λένιν.” Απόσπασμα απο κείμενο του Camillo Berneri, που πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Guerra di Classe” (“Ταξικός Πόλεμος”) Νο 2 , στις 17 Οκτωβρίου 1936. Ολόκληρο το κείμενο, μεταφρασμένο εδώ

• 19 Ιούλη 1936 : Κοινωνική Επανάσταση στην ισπανία.

“Ο ισπανικός αναρχισμός εκφράζει μια βαθιά αντίσταση στην καπιταλιστική εξέλιξη, μια αντίσταση ενάντια στην υλική πρόοδο, όπως αυτή νοείται στις ευρωπαικές βιομηχανικές χώρες, και ταυτόχρονα ενάντια στο μαρξιστικό σχήμα της ιστορικής εξέλιξης. Ενώ, σ’αυτό το σχήμα, η αστική τάξη εμφανίζεται σαν μια πρόσκαιρη επαναστατική δύναμη, η καπιταλιστική ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων σαν αναγκαία φάση, η πειθαρχία και η συγκέντρωση σαν αναπόφευκτες προσταγές της εκβιομηχάνισης, οι Ισπανοί εργάτες και αγρότες με μια στοιχειώδη βία αποκρούουν αυτές τις «προόδους». Δεν θαυμάζουν με κανένα τρόπο τις επιτυχίες του αγγλικού, γαλλικού ή γερμανικού προλεταριάτου. Αρνούνται να το ακολουθήσουν σε αυτό το δρόμο. Ενστερνίστηκαν την ορθολογική αναγκαιότητα της καπιταλιστικής εξέλιξης τόσο λίγο όσο και τον καταναλωτικό φετιχισμό του. Αγωνίζονται ενάντια σ’ένα σύστημα που τους φαίνεται απάνθρωπο, και ενάντια στην αποξένωση που φέρνει μαζί του. Μισούν τον καπιταλισμό μ’ένα μίσος για το οποίο οι σύντροφοι τους στην δυτική ευρώπη δεν είναι πια ικανοί.”   Το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα «Επί Τα Πρόσω» της Ελευθεριακής Συνδικαλιστικής Ένωσης(ΕΣΕ), τον Ιούλιο του 2006. Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Πολιτική και δημοκρατία στον αντεστραμμένο κόσμο

“Στην online δημοκρατία, η σωτηρία όλου του κόσμου παρουσιάζεται σαν υπόθεση λίγων δευτερολέπτων, μέσα στην απόλυτη ηδονή της ακαριαιότητας, απαιτώντας απλώς μια ελάχιστη οριακή συμμετοχή: παστίλιες για τον πόνο του άλλου, ένα like κατά της οικολογικής καταστροφής, παυσίπονα κατά της ξενοφοβίας, μια εικόνα προφίλ με το σήμα κατά του AIDS, καταπολέμηση της φτώχειας με ένα SMS, έκτακτες εισφορές αλληλεγγύης για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, ψευτο-υιοθέτηση ενός παιδιού με ειδικές ικανότητες για κατοικίδιο από κάποιον ποδοσφαιρικό αστέρα, Ice Bucket Challenge, βιντεομανία απόκρυφων γνώσεων και μυστικών αληθειών στο YouTube, καμπάνιες πολυεθνικών εταιριών κατά του ρατσισμού, ανακοινώσεις Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που εκπέμπουν «SOS», hashtags, 300 καθηγητές πανεπιστημίων που συνιστούν το τέλος της λιτότητας, ανώνυμοι hackers που «απειλούν» να φέρουν την ισότητα, διαδικτυακές ψηφοφορίες για κάθε ενοχλητική λεπτομέρεια, ανάδειξη του νικητή της Eurovision με «αμεσοδημοκρατικές» διαδικασίες, εθνικά δημοψηφίσματα που έχουν τελικά το ειδικό βάρος μιας δημοσκόπησης. Εκεί που η πολιτική οκνηρία βασιλεύει, η συμμετοχή σερβίρει μια δημοκρατία μηδέν τοις εκατό.” Ολόκληρο το άρθρο εδώ

• ΤΤΙP : Προ των πυλών της απόλυτης δυστοπίας…

“Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι αυτή η συμφωνία έρχεται να προστεθεί στη συνολική αναδιάρθρωση/διαιώνιση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, όπως και την ανακατανομή της παγκόσμιας αγοράς και του κεφαλαίου μεταξύ των κυρίαρχων, πάντα βάση των συμφερόντων τους. Η σύναψη εμπορικών και οικονομικών συμφωνιών ή η δημιουργία οικονομικών ενώσεων μεταξύ κρατών είναι μια συνήθης τακτική προς την κατεύθυνση της ανακατανομής της παγκόσμιας αγοράς, η οποία διευρύνει το χάσμα μεταξύ ισχυρών και αδύναμων ανθρώπων, μεταξύ κρατών και μεταξύ των επιχειρήσεων.” Ολόκληρο το κείμενο-ανάλυση εδώ

• Αριστερός πατριωτισμός : τραγωδία ή φάρσα ;

“Η διαδικασία απόσπασης της συναίνεσης στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αφεντικών, δεν ολοκληρώθηκε με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση και το ξεπέρασμα της κρίσης της αντιπροσώπευσης και του τέλους της μεταπολίτευσης. Αντίθετα, βρίσκεται σε μια διαρκή διαδικασία όξυνσης του πατριωτισμού με ‘’αριστερό πρόσημο’’. Σε αυτό το σχέδιο επιστρατεύτηκε τόσο το θέαμα και η αριστοτεχνική μετεκλογική προπαγάνδα της κυβέρνησης όσο η δομημένη από καιρό εθνικιστική ρητορική του ‘’Έθνους υπό νέα γερμανική κατοχή’’ κ.ο.κ.” Ολόκληρο το άρθρο εδώ

• Εργατικό κίνημα : υπο διαρκές κοινοβουλευτικό πραξικόπημα

“Η Δημοκρατία για άλλη μια φορά θριαμβεύει. Έχοντας πραγματοποιήσει τις περισσότερες διαρθρωτικές αλλαγές αναγκαίες για τα αφεντικά και τη συνέχιση της συσσώρευσης έρχεται να νομιμοποιηθεί εκ νέου, αυτή τη φορά με αριστερό προσωπείο και αίτημα των ‘’από κάτω’’, ευτυχώς όχι όλων.” Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Απο την εξέγερση, στην επανάσταση

“Δεν χωρούν στην ελευθεριακή στρατηγική κομματικές συμμαχίες, κρατικές διαμεσολαβήσεις και «εγκάρδιες συνεννοήσεις» με την εξουσία. Η εξέγερση από τα κάτω είναι μέσα στην κρίσιμη ιστορική συγκυρία που διανύουμε, η μόνη μέθοδος κοινωνικής αλλαγής που είναι συμβατή με ένα ελευθεριακό πρόταγμα κοινωνικής απελευθέρωσης. Έτσι, είναι απαραίτητο να διαμορφωθούν εκείνες οι κινηματικές μορφές οργάνωσης που από την μία θα είναι ικανές να προετοιμάσουν και να υποδαυλίσουν την εκδήλωση της εξέγερσης αναλαμβάνοντας δράση την κρίσιμη στιγμή και από την άλλη, θα είναι σε θέση να βάλουν άμεσα σε κίνηση μια διαδικασία συγκρότησης των κεντρικών συλλογικών θεσμών της αυτεξούσιας κοινωνίας.” Ολόκληρο το κείμενο-ανάλυση εδώ

• Αριστερά και ασφαλιτολογία : μια απολογητική της Εξουσίας

“Οι αντι-μνημονιακοί, οι υπέρμαχοι του λαού και της εργατικής τάξης, δεν χάνουν ευκαιρία να εκφράζουν, χρησιμοποιώντας μια κατασκευή της εξουσίας ως αποδιοπομπαίο τράγο, πως πρέπει, κατά τη γνώμη τους, να γίνεται η πάλη για τα συμφέροντα του λαού. Ποιο είναι το όριο και το περιεχόμενο αυτής της πάλης. Έτσι, αυτό που συμβαίνει είναι να λειτουργούν –στο βαθμό που μπορούν- ως το καπίστρι στα χέρια του κράτους προκειμένου να πειθαρχήσει το υποκείμενο εκείνο που δεν περιμένει και δεν έχει να περιμένει τίποτα από τις διαδικασίες διαμαρτυρίας της αστικής δημοκρατίας του καθεστωτικού συνδικαλισμού και της ξεπεσμένης αριστεράς.” Ολόκληρο το άρθρο εδώ

• Κατανοώντας την προπαγάνδα

“Η ίδια η κοινωνία δεν είναι παρά μια φαντασιακή θέσπιση επικοινωνιακών σχέσεων και αλληλεπιδράσεων. Ως τέτοια ήταν αναμενόμενο να χρησιμοποιηθεί ως εξουσιαστικό εργαλείο και ως αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας. Υπό το πρίσμα αυτό η προπαγάνδα μπορεί να οριστεί ως διάδοση του αξιακού συστήματος των κέντρων εξουσίας με τέτοιο πειστικό τρόπο, ώστε οι αναπαραστάσεις των πολιτών να συγκλίνουν προς τους στόχους της ηγετικής τάξης.” Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Επανάσταση σε πραγματικό χρόνο

“Αναδημοσίευση μεταφρασμένης από τα αγγλικά επιστολής που απέστειλε πριν από ένα χρόνο κάποιος/α ανώνυμος/η σύντροφος/συντρόφισσα από τις αυτόνομες περιοχές του συριακού Κουρδιστάν, όπου και μετάβηκε για να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του/της. Η μαρτυρία του/της συντρόφου/συντρόφισσας είναι ακόμη πιο σημαντική για τον λόγο ότι μας παρέχει μια περιγραφή από πρώτο χέρι των δυσκολιών που αναμένεται να αντιμετωπίσουμε την επαύριο μιας εξέγερσης, η οποία θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα την θέσμιση δομών κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης σε όλα τα επίπεδα. Δεν θα πρέπει ποτέ να λησμονούμε ότι ο ατομικός και συλλογικός αυτοκαθορισμός μέσα από την δημιουργία συνθηκών κοινωνικής απελευθέρωσης, δεν είναι η εύκολη λύση, αλλά αντίθετα είναι μια επίπονη και απαιτητική διαδικασία. Ενώ η ιεραρχία απαιτεί από τον άνθρωπο απλώς να γονατίσει, η αναρχία του ζητά να σταθεί στα πόδια του, να διακηρύξει περιφανής την ανθρωπινότητα του και να αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί.” Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Μάης ’68 : Υποφερτός ή Ανυπόφορος ;

“Ο Μαής του 68 έχει ιδιαίτερη σημασία διότι αποτελεί την πρώτη αστική κοινωνική εξέγερση μεταπολεμικά στον δυτικό κόσμο. Η ρήξη με την μεταπολεμική συναίνεση της ανοικοδόμησης της Ευρώπης αποτελεί το σημαντικότερο στοιχείο του Γαλλικού Μάη και τον καθιστά εξίσου σημαντικό σημείο για την ιστορία του κοινωνικού κινήματος, αλλά όχι παρόμοιο με τον Ισπανικό εμφύλιο. Αν δεχτούμε ότι ο Ισπανικός εμφύλιος ήταν ένα «σύντομο καλοκαίρι ελευθερίας», ο Γαλλικός Μάης ήταν απλά «μια ανοιξιάτικη μέρα χαράς».”  Ολόκληρο το άρθρο εδώ

• Ο εθνικισμός και το “εθνικό ζήτημα” (Murray Bookchin)

“Η σύγχρονη Αριστερά, αυτή που είναι σήμερα, πολύ συχνά ασπάζεται άκριτα το σύνθημα «εθνική απελευθέρω­ση», σύνθημα που συχνά αντηχούσε στις γραμμές της χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το θεμελιώδες ιδανικό για το οποίο μιλούσε η «Διεθνής». Οι εκκλήσεις για την «ταυ­τότητα» της φυλής, που τονίζουν με διαπεραστικό τρόπο τα ιδιαίτερα χαρακτηρι­στικά των ομάδων, χάριν της συγκέντρωσης οπαδών, αποτελούν μια προσπάθεια που απαρνείται το πνεύμα της «Διεθνούς» και τον παραδοσιακό διεθνισμό της Αρι­στεράς. Η ίδια η έννοια του εθνικισμού, και η φύση της σχέσης του με τον κρατισμό, εγείρει, ιδιαίτερα σήμερα, ζητήματα για τα οποία η Αριστερά δεν έχει τίποτα άλλο να προτείνει, εκτός από τις εκκλήσεις για «εθνική απελευθέρωση».” Ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να το κατεβάσετε σε μορφή pdf απο εδώ

• Η ρεαλιστική μας ουτοπία

“Το υπό διαμόρφωση αναρχικό κίνημα έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με το απονεκρωμένο πολιτικό κέλυφος που αποκαλούμε αριστερά, κοινοβουλευτική ή όχι. Οι πεποιθήσεις μας είναι το δίχως άλλο ισχυρές και οι αξίες μας αδιαπραγμάτευτες. Ωστόσο, οι αναρχικοί έχουμε αλλεργία σε κάθε είδους δογματισμό, σε όλους τους τύπους ιδεολογικής αρτηριοσκλήρωσης και θεωρητικής ορθοδοξίας. Κι επειδή επιζητούμε την ώσμωση μας με τις ταξικές δυνάμεις της αυτονομίας και τη δημιουργική αλληλεπίδραση με τις κοινωνικές ομάδες των καταπιεσμένων που αγωνίζονται ενάντια στον νεοφιλελεύθερο ολοκληρωτισμό της αγοράς, και όχι την μονομερή επιβολή των έτοιμων θεωρητικών σχημάτων μας πάνω στα ετεροκοθοριζόμενα στρώματα που οι ετερόνομες πολιτικές δυνάμεις αποκαλούν υποτιμητικά «μάζες», είμαστε υποχρεωμένοι από τις περιστάσεις αλλά και την ίδια τη φύση της θεωρίας μας, να βρισκόμαστε σε διαρκή ετοιμότητα προκειμένου να αναθεωρήσουμε και να εμπλουτίσουμε τις αναλυτικές κατηγορίες και τα ερμηνευτικά εργαλεία που χρησιμοποιούμε, αν δεν επιθυμούμε η κοινωνική πραγματικότητα να μας ξεπεράσει.”  Ολόκληρο το κείμενο-ανάλυση εδώ

• Η “δημιουργική ασάφεια” των hot spot

“Είναι γεγονός ότι η διαταξικότητα που χαρακτηρίζει το «προσφυγικό φαινόμενο» δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αφού οι πρόσφυγες ανεξάρτητα από τις ταξικές τους καταβολές κινούνται προς μια αναπόφευκτη προλεταριοποίησή τους. Και όχι μόνο στις χώρες προορισμού αλλά και στην ενδιάμεση κατάσταση. Στα ημέτερα εδάφη, ο τρόπος με τον οποίο το ελληνικό κράτος προσπάθησε -και προσπαθεί- να κλείσει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στα στρατόπεδα -υποταγμένους στην ευέλικτη θεσμική «νομική θολούρα» της ευρωπαϊκής αντιμεταναστευτικής πολιτικής- δεν είναι άλλος από τον εκβιασμό των «χαρτιών»: οι αιτήσεις ασύλου θα γίνονται δεκτές μόνο μέσα από τα στρατόπεδα «φιλοξενίας». Τα στρατόπεδα αυτά, πιστά στην λειτουργική πολυμορφικότητα των κυριαρχικών συμφερόντων, είτε είναι ήδη κλειστού τύπου με τους μετανάστες έγκλειστους είτε είναι ανοιχτού τύπου με τέτοια υποδομή, ωστόσο, ώστε να μπορούν να κλείσουν ανά πάσα στιγμή.” Ολόκληρο το άρθρο εδώ

• Ελευθεριακός κομμουνισμός : μια κοινωνική θεωρία

“Ήταν κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, όταν αναπτυσσόταν ο καπιταλισμός και πραγματοποιούνταν οι πρώτοι μεγάλοι αγώνες της εργατικής τάξης – και για να είμαστε πιο ακριβείς ήταν μέσα στη Α’ Διεθνή (1861-1871) – που εμφανίστηκε μια κοινωνική θεωρία ονομαζόμενη «επαναστατικός σοσιαλισμός» (αντιτιθέμενη στο ρεφορμισμό ή στον κρατικό νομικίστικο σοσιαλισμό). Η θεωρία αυτή ήταν επίσης γνωστή ως «αντιεξουσιαστικός σοσιαλισμός» ή «κολεκτιβισμός» και αργότερα ως «αναρχισμός», «αναρχικός κομμουνισμός» ή «ελευθεριακός κομμουνισμός».” Ολόκληρο το άρθρο εδώ . Το βιβλίο “Μανιφέστο του Ελευθεριακού Κομμουνισμού” του Georges Fontenis, μπορείτε να το κατεβάσετε σε μορφή pdf απο εδώ.

• Οργάνωση ενάντια στην παρέα

“Η διαδικασία της υπεραυτονόμησης και οι δομικές αδυναμίες μιας αναρχικής συλλογικότητας. Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο δεύτερο τεύχος της θεωρητικής επιθεώρησης Κοινωνικός Αναρχισμός που εκδίδουν οι ελευθεριακές εκδόσεις Κουρσάλ.”  Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Αυθορμητισμός και οργάνωση (Bookchin – Ward)

“Λίγες λέξεις έχουν χρησιμοποιηθεί τόσο άσχημα στην πο­λιτική, όσο ή λέξη «αυθορμητισμός». Η τελευταία χρησιμοποιείται συχνά για να υποδηλώσει κάτι πού φαίνεται να συμβαίνει δίχως φανερή αιτία, δίχως ν’ αποτελεί κατάφωρα το αποτέλεσμα προηγούμενης προετοιμασίας. Με την έννοια «ενός αποτελέσματος δίχως μια αιτία», δεν υπάρχει ίσως τίποτα τέ­τοιο σαν τον «αυθορμητισμό», είτε στή ζωή είτε στην πολιτική. Η ανθρώπινη συμπεριφορά επηρεάζεται πάντοτε από την προηγούμενη εμπειρία. Aν ένα άτομο δεν ξέρει συνειδητά γιατί ενεργεί μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο, αυτό σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αιτίες πίσω απ’ ότι κάνει. Το μόνο που σημαίνει είναι ότι οι αιτίες του διαφεύγουν.”  Ολόκληρο το βιβλίο σε μορφή pdf απο εδώ.

• Θεωρία και πρακτική της άμεσης δράσης στον κοινωνικό αναρχισμό

“Θα ήταν λάθος αν συγχέαμε την άμεση δράση σαν μέθοδο χειραφέτησης του κοινωνικού αναρχισμού, με μια αντίληψη ενός ακατέργαστου και πολλές φορές επιπόλαιου ακτιβισμού, απλά δηλωτικού της παρουσίας του αναρχικού κινήματος. Πολλά χρόνια πριν, ο Ιταλός αναρχικός Λουίτζι Φάμπρι είχε επισημάνει την ανάπτυξη ενός μπουρζουάδικου ρεύματος μέσα στους κόλπους του αναρχικού κινήματος, το οποίο έδινε περισσότερη σημασία στην αισθητική αξία που περιβάλλει την εξέγερση ως μια ρομαντική χειρονομία ανυπακοής, παρά στην πραγματοποίηση μιας συγκεκριμένης δράσης ως εφαλτήριο και ως ορθολογικό βήμα ενταγμένο σε μια ευρύτερη στρατηγική κοινωνικής απελευθέρωσης.” Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• 1+1 = 2, ή περι μη-βίας

“Εν ολίγοις, καμία από τις δυο βασικές προϋποθέσεις της ιδεολογίας του κοινωνικού πασιφισμού, α) ότι οι μη-προνομιούχες κοινωνικές ομάδες δεν έχουν κάνει επαρκώς γνωστές τις θέσεις τους και β) ότι υπάρχει κάποιο περιθώριο «εγκάρδιας συνεννόησης» με τις ελίτ, δεν συντρέχει πλέον στις διαδηλώσεις που γίνονται κατά της λιτότητας και της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων σε παγκόσμιο επίπεδο κι επιβάλλονται από τον οδοστρωτήρα της διεθνοποίησης του συστήματος της οικονομίας της αγοράς. Η ειρηνική διαδήλωση είναι πια μια μορφή κινητοποίησης που ανήκει στο παρελθόν, όπως είναι και η σοσιαλδημοκρατία που την εξέθρεψε.” Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Ανοιχτό γράμμα προς τους προλετάριους της ελλάδας

“Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα ήταν πως αυτή η εναντίωση στο πολιτικό σύστημα δεν προχώρησε αρκετά βαθιά. Η εναντίωση και απόρριψη του πολιτικού συστήματος θεωρήθηκε αδύναμη, διότι δεν συνοδευόταν με προτάσεις για το τι πρέπει να κάνουμε. Αλλά αυτή ακριβώς ήταν η δύναμή της! Η αδυναμία της ήταν ότι, αν και υπήρχε η δυσπιστία προς τους πολιτικούς εκπροσώπους υπήρχε ακόμη ένα επίπεδο εμπιστοσύνης προς το ίδιο το σύστημα. Η κυρίαρχη ιδεολογία είναι η ιδεολογία της άρχουσας τάξης, και αυτή η ιδεολογία αποτελεί μια υλική δύναμη που μπορεί να παρατηρηθεί ανοιχτά σε περιόδους εκκολαπτόμενων ρήξεων και εξεγέρσεων.” Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Καμιά αυταπάτη για τον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού

“Η ανέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση στηρίχθηκε από τη μια μεριά στην καπήλευση και την αφομοίωση μιας σειράς αγώνων που προηγήθηκαν, στην εκμετάλλευση της ηττοπάθειας που γέννησε η σκληρή καταστολή και στην καλλιέργεια της παθητικότητας μέσα στα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια, ώστε η δυσαρέσκεια κι η οργή να διοχετευτούν στην ακίνδυνη επιλογή της κάλπης. Ενώ από την άλλη βασίστηκε στη στήριξη ενός μέρους του ντόπιου κεφαλαίου, στο οποίο έδωσε τις κατάλληλες εγγυήσεις. Βασικός στόχος της νέας διακυβέρνησης ήταν να αποκαταστήσει την εικόνα και το κύρος των θεσμών και του απαξιωμένου κοινωνικά συστήματος εξουσίας και μέσα από το τρίπτυχο εθνική ενότητα, ταξική συνεργασία, κοινωνική ειρήνευση να εξουδετερώσει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις σε μία προσπάθεια να διατηρήσει τη μέγιστη συναίνεση στους σχεδιασμούς της.” Ολόκληρο το άρθρο εδώ

• Η αστική δημοκρατία και το καθεστώς διαρκούς απειλής

“Η κοινωνικότητα του καπιταλισμού και η έννοια του πολίτη δεν συνιστούν κοινωνία των πολιτών, αλλά, πληθυσμιακή συσσώρευση ιδιωτών–υπηκόων, οπαδών, ψηφοφόρων, καταναλωτών με υπέρτατο δικαίωμα, το δικαίωμα στην ιδιοκτησία και την κατανάλωση, είναι η «κοινωνία» των ιδιωτών με χίλια δυο αντικρουόμενα ιδιωτικά-ατομικά συμφέροντα που ιεραρχούνται, διαμορφώνονται και διαχειρίζονται από τις εκάστοτε πολιτικές ελίτ. Έτσι, η ελευθερία ταυτίζεται με την οικονομία της αγοράς και τη συσσώρευση του κέρδους.” Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Ο ελληνικός μιλιταρισμός στην εποχή του Συριζα (Ξυπόλητο Τάγμα)

“Ο Συριζα, παράλληλα με το να σχεδιάζει την συνεργασία με τους ΑΝΕΛ ως τον τέλειο σύμμαχο που θα γεμίσει τα κενά του, κατάφερε να εκμεταλλευτεί με διάφορους τρόπους τους αγώνες της προηγούμενης περιόδου (ιδιαίτερα τις πλατείες των “αγανακτισμένων”), μιλώντας τη γλώσσα των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, εμποτισμένη με αρκετό αντιμνημονιακό πατριωτισμό αλλά και παράλληλα εκτρέποντας/αμβλύνοντας τα πιο ριζοσπαστικά ταξικά χαρακτηριστικά τους σε πιο ακίνδυνα ζητήματα “‘δημοκρατίας, προόδου και πολιτισμού”. Έτσι, όχι μόνο αφομοίωσε τις αντιστάσεις στις οποίες λιγότερο ή περισσότερο συμμετείχε, αλλά κεφαλαιοποίησε επικοινωνιακά ακόμα και κινήματα τα οποία τα στελέχη του δεν κατάφεραν να αγγίξουν ποτέ τους, πατώντας στις εσωτερικές τους αντιφάσεις και εμφανιζόμενος σαν μια ρεαλιστική εκπροσώπηση όλης αυτής της δυναμικής των πρόσφατων κοινωνικών αναταράξεων. Με αυτόν τον τρόπο, πέρα από την στήριξη κομματιών του κεφαλαίου, αλλά και των μικροαστών-μικροαφεντικών, δεν είναι τόσο περίεργο που εξασφάλισε παράλληλα και την ψήφο ανέργων, χαμηλόμισθων εργατών και ανθρώπων που, βλέποντας ότι το πέρασμα από τον καναπέ στον δρόμο δεν είχε το άμεσο αποτέλεσμα που μπορεί να πίστεψαν, εναπόθεσαν με όρους ανάθεσης τις ελπίδες τους, για κάτι έστω και λίγο καλύτερο, σε έναν κομματικό μηχανισμό που τους υποσχέθηκε άλλωστε τόσο πολλά και φυσικά αντιθετικά πράγματα μεταξύ τους.” Ολόκληρη την μπροσούρα μπορείτε να την κατεβάσετε σε μορφή pdf απο εδώ

• Η ιστορία του χρέους : Η δουλεία, το χρήμα και ο κρίσιμος ρόλος της βίας (David Graeber)

“Η σύγχρονη εποχή, μπορούμε να πούμε ότι, άρχισε στις 15 Αυγούστου 1971, όταν ο τότε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ρίτσαρντ Νίξον ανέστειλε επίσημα την μετατρεψιμότητα του δολαρίου σε χρυσό και ουσιαστικά δημιούργησε το τρέχον καθεστώς της κυμαινόμενης τιμής συναλλάγματος. Σε κάθε περίπτωση, έχουμε επιστρέψει στον αιώνα του εικονικού χρήματος, όπου οι αγορές των καταναλωτών των πλουσίων χωρών σπάνια γίνονται ακόμα και με χαρτονομίσματα και οι εθνικές οικονομίες πορεύονται σε μεγάλο βαθμό με καταναλωτικό χρέος. Είναι σε αυτό το πλαίσιο που μπορούμε να μιλήσουμε για την “χρηματιστικοποίηση” του κεφαλαίου, μέσω της οποίας η κερδοσκοπία του συναλλάγματος και τα χρηματοοικονομικά μέσα γίνονται τομείς από μόνοι τους, αποσπασμένοι από κάθε άμεση σχέση με την παραγωγή, ακόμα και από το εμπόριο. Αυτός ο τομέας είναι, φυσικά, που βρίσκεται σε κρίση σήμερα.” Ολόκληρο το κείμενο-ανάλυση εδώ

• Ηθική της εργασίας : εργατισμός ή αναρχία

“Όταν έχεις γεννηθεί για να υπηρετείς τους αφέντες σου σ’ έναν κόσμο που η χλιδή είναι το δόλωμα, είτε δουλεύεις είτε έχεις πεταχτεί στο περιθώριο της εργασίας το μόνο που σου αναλογεί είναι δυστυχία. Η εργασία και η ανεργία είναι συγκοινωνούντα δοχεία που αλληλοτροφοδοτούν με την επίπλαστη από το σύστημα ηθική της εργασίας τους εκμεταλλευόμενους. Με τη μέθοδο του μαστίγιου και του καρότου τα θύματα της εκμετάλλευσης, πανικόβλητα, προτιμούν να  ενδοβάλλουν την κυρίαρχη αντίληψη και δεν τους περνά από το μυαλό καθόλου η προοπτική της εναντίωσης.”  Ολόκληρο το κείμενο-ανάλυση εδώ

• Περι εικονικής πραγματικότητας

“Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι η αρχική χρήση του όρου “virtual” (εικονικό) ήταν το επίθετο του “virtue” (αρετή). Η εικονική πραγματικότητα δεν είναι μόνο η δημιουργία μιας ναρκισσιστικής υποκουλτούρας· αντιπροσωπεύει μια πολύ ευρύτερη απώλεια της ταυτότητας και της πραγματικότητας. Βασικός της στόχος είναι η στενότατη σχέση ανθρώπου και μηχανής. Η εξάλειψη της διαφοράς ανάμεσα στην αλληλεπίδραση με έναν άνθρωπο και στην αλληλεπίδραση με έναν υπολογιστή.” Ολόκληρο το άρθρο εδώ

• Μεσόγειος θάνατος

“Ο διαχωρισμός φιλανθρωπίας και αλληλεγγύης είναι τόσο δυσδιάκριτος όσο και τα όρια με τα οποία οι δομές αυτοοργάνωσης μεταναστών και προσφύγων υποκαθιστούν το κράτος αντί να του εναντιώνονται. Ωστόσο ακόμα και στην ακραία αντιφατική τωρινή συγκυρία παραμένουν ανάγλυφες κάποιες όψεις του κοινωνικού πολέμου: ο αντιφασιστικός αγώνας και η σύγκρουση με τα διάφορα ανθρωποειδή που εναντιώνονται στην παραμονή των μεταναστών στην περιοχή τους, είτε πρόκειται για οργανωμένους φασίστες, είτε για μαγαζάτορες που φοβούνται μια πιθανή πτώση του τουρισμού, θα αποτελέσει αναπόφευκτα το πεδίο μάχης του άμεσου μέλλοντος.” Ολόκληρο το άρθρο εδώ

• Ο φασισμός της φιλανθρωπίας και το όπλο της αλληλεγγύης

“Αυτή η φιλανθρωπία δεν έκοψε κανένα συρματόπλεγμα, δεν γκρέμισε κανένα κελί, δεν έριξε κανένα φράχτη, δεν σταμάτησε καμιά απέλαση, δεν σταμάτησε κανένα φασίστα. Αυτή η δακρύβρεχτη φιλανθρωπία τάισε τα ΜΜΕ με θέματα για να γεμίσει το ρεπορτάζ και να χτυπήσει νούμερα. Αυτή η φιλανθρωπία έδωσε χιλιάδες ευρώ σε ΜΚΟ, σε εργολάβους, σε εκκλησία, σε κράτος. Αυτή η φιλανθρωπία δεν προτάσσει καμιά αντίσταση ενάντια στον εγκλεισμό και τις απελάσεις χιλιάδων μεταναστών.”  Ολόκληρο το άρθρο εδώ

• Μετανάστευση, προσφυγιά και εργασία (Wanderung, Flucht und Arbeit)
  

“Η μετάφραση του «Wanderung, Flucht und Arbeit» των Wildcat δεν έρχεται να καλύψει κάποιου είδους κενό στην πολιτική βιβλιογραφία, αλλά να αποτελέσει ένα ακόμα εργαλείο κατεδάφισης της κυρίαρχης αφήγησης και των έμπρακτων βεβαιοτήτων των όποιων φορέων της. Οι εν λόγω φορείς ανακηρύσσουν (ξανά) τις ανάγκες του γερμανικού καπιταλισμού ως την αρχή και το τέλος της ιστορίας χωρίς να μπαίνουν στον κόπο όχι μόνο να εξηγήσουν τον ρόλο που κλήθηκαν να παίξουν οι πρόσφυγες όσον αφορά την εκεί αναδιάρθρωση όλα αυτά τα χρόνια, τη νομοθεσία για το άσυλο και τον ρόλο που έπαιξαν οι αγώνες τους σε όλα αυτά, αλλά ούτε να διευκρινίσουν συγκεκριμένα ποια μπορεί να είναι η προοπτική επιβίωσης σε μια ευρωπαϊκή βιομηχανική κοινωνία για έναν πρόσφυγα -δηλαδή την προσωποποίηση ενός σώματος, το οποίο δυνητικά περισσεύει και του οποίου η προοοπτική καπιταλιστικής αξιοποίησης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκλεισμό σε κέντρα κράτησης και την επέκταση των συνόρων παντού- σήμερα και όχι μιλώντας με την κεϋνσιανή ορολογία της βέβαιης καπιταλιστικής ανάπτυξης του 1960. Ούτε λόγος φυσικά όσον αφορά την ερμηνεία του γιατί η ίδια η ΕΕ ως κυριαρχικό οικοδόμημα κλονίστηκε περισσότερο από το κλείσιμο των συνόρων, και τις συνέπειες που αυτό είχε στη Συνθήκη Σένγκεν, από ό,τι κατά την περίοδο που συζητιόταν το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.” Ολόκληρη η μπροσούρα σε μορφή pdf  εδώ

• Αναρχία και σεξισμός

“Αν και είναι γενική παραδοχή μεταξύ των αναρχικών ότι η πατριαρχία είναι βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία, δεν αναγνωρίζουμε ότι το ίδιο ισχύει και στο δικό μας μικρόκοσμο. Ως πολιτικός χώρος δεν αντιλαμβανόμαστε δηλαδή ότι όντας γαλουχημένοι/ες με τις κυρίαρχες αντιλήψεις φέρουμε μέσα μας και  αναπαράγουμε αυτά τα στερεότυπα χωρίς να γίνονται σημαντικές προσπάθειες αποτίναξής τους, αρχικά σε ατομικό επίπεδο (καθημερινή συμπεριφορά, έμπρακτη στήριξη σε περιπτώσεις σεξισμού, έμφυλης βίας, αντισεξιστική συμπεριφορά ανδρών που λειτουργεί ως παράδειγμα για άλλους άνδρες) αλλά και συλλογικά.” Ολόκληρο το κείμενο-ανάλυση εδώ

• D.A.F. (Devrimci Anarşist Faaliyet) – Turkish Anarchist Movement

“The main issue for DAF is to organize anarchism within society. We try to socialize anarchism with struggle on the streets. This is what we give importance to. For nearly nine years we have been doing this.”  Ολόκληρο το άρθρο εδώ

• C.N.T. (Μάης 1936) : Η συνομοσπονδιακή θεώρηση του ελευθεριακού κομμουνισμού

“Προσχέδιο της οργάνωσης της ελευθεριακής κομμουνιστικής κοινωνίας, όπως καταγράφηκε δυο μήνες πριν την ισπανική επανάσταση, στο έκτακτο συνέδριο της CNT (Σαραγόσα, Μάης 1936). Από το βιβλίο “Εl Congreso Confederal de Zaragoza, 1936″, εκδόσεις ZERO, Μαδρίτη, Φλεβάρης 1978.” Ολόκληρο το μεταφρασμένο ιστορικό κείμενο εδώ

• Ο Γιακωβινισμός στη μαρξιστική σκέψη

“Το ζήτημα της σχέσης ανάμεσα στο γιακωβινισμό και στη μαρξιστική σκέψη είναι τόσο ευρύ, ώστε χρειάζεται να περιορίσουμε σε σημαντικό βαθμό το θέμα και σε σχέση με αυτό τον περιορισμό να κάνουμε μια διευκρίνιση. Η έκθεσή μας περιορίζεται από τη μια πλευρά, στο να αναλύει με ποιο τρόπο ο γιακωβινισμός, σαν μοντέλο και σαν μύθος, επηρέασε τα διάφορα μοντέλα της μαρξιστικής σκέψης’ από την άλλη να εξετάσει τον τρόπο με τον οποίο μερικοί μεταξύ των κυριότερων εκπροσώπων του διεθνούς μαρξισμού, εξέτασαν και θεώρησαν το γιακωβινισμό.” Ολόκληρο το κείμενο-ανάλυση εδώ

• Η ιδιοκτησία (Errico Malatesta)

“Η αρχή χάριν της οποίας πρέπει να παλέψουμε και ως προς την οποία δεν μπορούμε να συμβιβασθούμε, είτε νικήσουμε είτε ηττηθούμε, είναι ότι όλοι, πρέπει να  κατέχουν τα μέσα παραγωγής, προκειμένου να εργάζονται χωρίς να υποτάσσονται στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, μικρή ή μεγάλη. Η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας, με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, θα έρθει, εάν έρθει, από την πίεση των περιστάσεων, από τα απτά πλεονεκτήματα της κομμουνιστικής διεύθυνσης και  από το αναπτυσσόμενο πνεύμα αδελφοσύνης.” Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• O Bakunin για τον πατριωτισμό

“Η ίδια η ύπαρξη του κράτους απαιτεί να υπάρχει κάποια προνομιούχα τάξη που να έχει ζωτικό ενδιαφέρον να διατηρήσει την ύπαρξη αυτή. Και ακριβώς τα ομαδικά συμφέροντα της προνομιούχας αυτής τάξης καλούνται πατριωτισμός. Αυτή η ολοφάνερη άρνηση της ανθρωπινότητας, που είναι η ίδια η ουσία του κράτους, είναι από τη σκοπιά του κράτους, το υπέρτατο καθήκον και η μέγιστη αρετή˙ καλείται πατριωτισμός και αποτελεί την υπερβατική ηθικότητα του κράτους.” Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Τι συμβαίνει με την ανθρώπινη φύση ;

“Σε χίλια χρόνια από τώρα, η κοινωνία θα είναι τελείως διαφορετική από ότι είναι τώρα ή από ότι έχουμε φανταστεί. Καμιά τωρινή κυβέρνηση και κανένα σύγχρονο οικονομικό σύστημα δεν θα υπάρχουν. Το μόνο πράγμα που μπορεί να παραμείνει ίδιο είναι ότι οι άνθρωποι ακόμα θα ισχυρίζονται ότι η νέα κοινωνία τους είναι το “Ένα και Μοναδικό Σύστημα” που πραγματικά συμμορφώνεται με την ανθρώπινη φύση, ακόμα κι αν όλα τα συστήματα του παρελθόντος δεν το κάνανε.”  Ολόκληρο το κείμενο-ανάλυση  εδώ

• Η δικτατορία που έρχεται

“Η εξυπηρέτηση του στενού εγωιστικού συμφέροντος και η επιδίωξη της ατομικής κερδοφορίας, εκλαμβάνονται σαν οι μοναδικοί παράγοντες που μπορούν να διασφαλίσουν την ομαλή διεκπεραίωση των ζωτικών κοινωνικών λειτουργιών. Σύμφωνα με αυτό το πνεύμα, ακόμη και η παροχή και κατανάλωση νερού και ηλεκτρικού ρεύματος, η εξόρυξη στρατηγικής σημασίας πρώτων υλών, ή η αποκομιδή σκουπιδιών, είναι λειτουργίες που θα πρέπει να περιέλθουν στον έλεγχο της αγοράς προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι οι λειτουργίες αυτές θα εξακολουθήσουν να επιτελούνται σωστά και με την μέγιστη οικονομική παραγωγικότητα και αποτελεσματικότητα. ”  Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Για την οργάνωση του ελληνικού αναρχικού κινήματος

“Ο ελληνικός αντιεξουσιαστικός χώρος σαν σύνολο, σίγουρα δεν μπορεί να απεμπολήσει ολοκληρωτικά τις βασικές του παθογένειες, άλλωστε -κακά τα ψέματα- οι περισσότερες αποτελούν παράγοντα και όχι απότοκο της άνθισής του. Μπορεί όμως να το πράξει ένα μεγάλο κομμάτι του, όχι το πιο αληθινό αλλά το λιγότερο ευθυνόφοβο.” Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Η εκπαίδευση ως διαδικασία επιβολής

“Η εκπαίδευση είναι μια επιβαλλόμενη διαδικασία, μέσα από την οποία το κράτος επιχειρεί να προσδώσει κοινά χαρακτηριστικά και δεξιότητες στους νέους ανθρώπους, ώστε να τους καταστήσει πειθήνιους και  χρήσιμους στην εξυπηρέτηση της διαιώνισης της κυριαρχίας και της καταπίεσης. Το έθνος-κράτος που ιδρύθηκε κατά τα δυτικά πρότυπα στον Ελλαδικό χώρο, κατά τη περίοδο της αντιβασιλείας του Όθωνα, καθιέρωσε την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ώστε να διαμορφώσει κοινή εθνική συνείδηση στον πληθυσμό και να επιτύχει την παραγωγή εξειδικευμένων υπηκόων. Η υποχρεωτική εκπαίδευση ως παροχή του κράτους, συνοδεύεται και από την ποινικοποίηση της άρνησης των γονιών να στείλουν τα παιδιά τους σχολείο.” Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Η αναρχική προπαγάνδα (Errico Malatesta)

“Η κρατιστική και καπιταλιστική κοινωνία βρίσκεται σ’ ένα στάδιο κρίσης, τερματισμού ή ανασυγκρότησης ανάλογα με το αν οι επαναστάτες είναι σε θέση, και ξέρουν πως, να επηρεάσουν με τα εγχειρήματα και τη δύναμή τους, και ίσως είμαστε στις παραμονές των πρώτων αποπειρών για την πραγμάτωσή τους.”  Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Αλληλεγγύη της άρνησης και της διαφοράς

“Η αλληλεγγύη της άρνησης και της διαφοράς βασίζεται πάντα σε αυτό που δεν μπορεί να χωρέσει σε καμιά ταυτότητα από τη μια μεριά και από την άλλη αυτό που προσπαθεί να ξεπεράσει τις υπάρχουσες σχέσεις εξουσίας.”    Ολόκληρο το άρθρο εδώ

• Ισπανικός εμφύλιος 1936-1939 : το διαχρονικό καλοκαίρι της αναρχίας

“Ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος ανήκει σε μια από τις πιο ιδεολογικές και ριζοσπαστικές περιόδους στην ιστορία της Ευρώπης. Οι πολιτικές ιδεολογίες της δεκαετίας του ’20 και του ’30 θεώρησαν ότι είχαν την ικανότητα να αλλάξουν τον κόσμο, και ότι ήταν καθήκον τους να το φέρουν εις πέρας. Για τον λόγο αυτό ο ισπανικός εμφύλιος δεν είναι μόνο πόλεμος της δημοκρατίας ενάντια στον φασισμό, αλλά και ένα αγώνας για την πραγμάτωση του αναρχικού ιδεώδους που ζητά άμεση δράση σε αντίθεση με την πολιτική επιβολή που ζητούσαν τα σοσιαλιστικά ή κομουνιστικά κόμματα της Ισπανίας.”   Ολόκληρο το ιστορικό άρθρο εδώ

• Αναρχισμός και οργάνωση (Errico Malatesta)
  

“Αν κίνημα σημαίνει το σύνολο των ατόμων – άτομα μ’ ένα κοινό στόχο, που ενεργούν για να τον υλοποιήσουν – είναι φυσικό ότι θα πρέπει να συμφωνούν μεταξύ τους, να ενώνουν τις δυνάμεις τους, να μοιράζονται τα καθήκοντα και να κάνουν όλα εκείνα τα βήματα που νομίζουν ότι θα οδηγήσουν στην υλοποίηση εκείνων των στόχων. Το να παραμένουμε απομονωμένοι, κάθε άτομο ενεργώντας ή επιδιώκοντας να ενεργήσει από μόνο του δίχως συντονισμό, δίχως προετοιμασία, δίχως να ενώνει τις μετρημένες προσπάθειές του με μια ισχυρή ομάδα, είναι σα να καταδικάζουμε τον εαυτό μας σε ανικανότητα, σπαταλώντας τις προσπάθειές μας σε μικρή, μη αποτελεσματική δράση και να χάσουμε σύντομα την πίστη μας στους σκοπούς μας και να εκφυλιστούμε ίσως σε πλήρη αδράνεια…”   Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Έθνος και αριστερά

“Η εθνική ανεξαρτησία όχι απλώς δεν σημαίνει πολιτική ανεξαρτησία, αλλά ίσα ίσα οι δύο έννοιες είναι αντιπαραθετικές. Αν υπάρχει μερική πολιτική εξάρτηση π.χ. του ελληνικού κράτους από την ΕΕ, αυτό δεν σημαίνει εθνική εξάρτηση. Η ιδεολογία της «εθνικής εξάρτησης» δουλεύει για την ενσωμάτωση των συμφερόντων της αστικής τάξης στην αιτηματολογια των κινημάτων, γιατί «όλοι είμαστε κοινωνοί του έθνους» και αναπαράγει συνεχώς τις βάσεις της πολιτικής εξαρτησης που είναι έκφραση της ταξικής υποτέλειας.”  Ολόκληρο το κείμενο-ανάλυση εδώ

• Για την επαναστατική πειθαρχία (Nestor Makhno)

“Η υπευθυνότητα και η πειθαρχία δεν πρέπει να φοβίζουν τον επαναστάτη. Είναι οι ταξιδευτές σύντροφοι της πρακτικής του κοινωνικού αναρχισμού.” Ολόκληρο το κείμενο εδώ

• Αναρχισμός και συνδικαλισμός (Errico Malatesta)

“Πρόκειται για ένα βασικό αναρχικό σύγγραμμα στο οποίο ο Ιταλός θεωρητικός και ακτιβιστής, Ερρίκο Μαλατέστα, εξηγεί για ποιόν λόγο οι αναρχικοί επαναστάτες που οφείλουν να συμμετάσχουν στα κινήματα θα πρέπει να προσαρμόζονται στα προβλήματα των μικρών καθημερινών αγώνων, μια διαδικασία που θα πρέπει να γίνεται ολοένα και περισσότερο αποτελεσματικό μέσο της ηθικής ανύψωσης και της επανάστασης. Ο συνδικαλισμός όμως παρότι επιδιώκει ακριβώς αυτό, όπως μας λέει ο συγγραφέας, μέσω της εργατικής ενότητας η οποία, έχοντας ως στόχο την αντίσταση και τον αγώνα για άμεσα επιτεύξιμες βελτιώσεις που θα οδηγήσει στον ολικό μετασχηματισμό των κοινωνικών θεσμών και θα αποτελέσει τη συνθήκη και την εγγύηση μιας ελεύθερης κοινωνίας, καταντά εργαλείο διατήρησης των προνομίων και προσαρμογής των πιο εξελιγμένων μαζών στους υπάρχοντες ιεραρχικούς θεσμούς. Με άλλα λόγια, τα συνδικάτα είναι, από τη φύση τους, ρεφορμιστικοί φορείς αγώνα και όχι πραγματικά επαναστατικοί.”  Ολόκληρο το κείμενο εδώ