Τετάρτη 17/8/2016 : Δίκη του Μάριου Σεϊσίδη και του Κώστα Σακκά.
“Ένα κίνημα οφείλει να έχει συνείδηση, πως η υπεράσπιση των αιχμαλώτων του, των πολιτικών κρατούμενων και των διωκόμενων, είναι πρωταρχικό αξίωμα ζωτικής σημασίας για την ίδια του την ύπαρξη και την εξέλιξή του.” Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατούμενους τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης Τετάρτη 17/8 στα δικαστήρια της Ευελπίδων (Αθήνα) στις 11.30 π.μ. Ολόκληρη η σχετική ανακοίνωση της Συνέλευσης Αλληλεγγύης εδώ
18-8-2016 : Ενημέρωση απο την δίκη εδώ
“Ως αναρχικοί αντιλαμβανόμαστε την αλληλεγγύη ως σχέση ανάμεσα στους καταπιεσμένους και ως πολιτική πράξη αντιπαράθεσης με το κράτος και τα αφεντικά. Τα σύνορα, ο πόλεμος και η επιχείρηση εγκαθίδρυσης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού είναι αναπόσπαστο κομμάτι ενός κόσμου που βρίσκεται από καιρό πια σε χρεωκοπία, ενός κόσμου που δεν έχει να προσφέρει τίποτα στους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους. Μαζί με τα κοινωνικά και ταξικά μας αδέρφια θέλουμε να γκρεμίσουμε αυτό τον χρεωκοπημένο κόσμο και να χτίσουμε στα συντρίμμια του τον κόσμο της ισότητας και της ελευθερίας.” Αναλυτική ενημέρωση και πρόγραμμα δράσεων 
“Το κτήνος του σύγχρονου ολοκληρωτισμού δεν κάνει διαλλείματα στην επίθεσή του, δεν πρόκειται να μας δώσει χρόνο για ανάσες ανασύνταξης. Η ολομέτωπη επίθεσή του είναι συνεχής και αδυσώπητη, ενάντια στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, ενάντια σε γηγενείς και μετανάστες αλλα και ενάντια στις αντικαθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις που μάχονται τον καπιταλισμό και την κυριαρχία. Κατά την εκτίμησή μας, πρέπει άμεσα να πιάσουμε και πάλι την άκρη του νήματος και να ξετυλίξουμε το κουβάρι των πολύμορφων μαχητικών κοινωνικών αγώνων, δίνοντάς τους όμως εξαρχής, ένα ξεκάθαρο αντικαθεστωτικό πολιτικό περιεχόμενο, μπολιάζοντάς τους με την επαναστατική στόχευση. Γιατί το δίλημμα που αναδεικνύεται στην νέα περίοδο που έχουμε ήδη μπεί, δεν είναι «ευρώ ή δραχμή», ούτε «μέσα ή έξω από την Ε.Ε.», ούτε μνημόνιο ή αντιμνημονιακοί αγώνες. Το πραγματικό δίλημμα που τίθεται στην εποχή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, είναι υποταγή στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα ή κοινωνική επανάσταση.” 
“Τα κείμενα του βιβλίου θα μπορούσε κάποιος να πει ότι έχουν τον εξής βασικό στόχο. Μέσα σε μια συγκυρία της οποίας το βάρος είναι ικανό να μας συνθλίψει και αντιμέτωποι με έναν αχαλίνωτο καπιταλισμό που καταβροχθίζει τις ίδιες του τις σάρκες προκειμένου να επιβιώσει, σαν αναρχικοί βρισκόμαστε σήμερα απέναντι σε κρίσιμα ερωτήματα και απέναντι στην αναγκαιότητα να απευθυνθούμε στα αγωνιζόμενα κομμάτια και τα στρώματα των καταπιεσμένων της ελλαδικής κοινωνίας. Αυτό το πολιτικό άνοιγμα είναι απαραίτητο, τόσο αν θέλουμε να συνεισφέρουμε στο μέτρο των δυνατοτήτων μας στην ενίσχυση των αντιστάσεων της κοινωνικής ολότητας απέναντι στη συστημική αναδιάρθρωση που δρομολογείται μεθοδικά 
